بررسی ارتباط خودکارآمدی پژوهشی با مولفه‌های رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

مقدمه: یکی از مهم‌ترین عوامل موثر بر انجام تحقیق در اعضای هیات‌علمی، باورهای آنها نسبت به توانایی‌های‌شان در این زمینه است. با توجه به اینکه رضایت شغلی به‌عنوان یک شاخص مهم و موثر در ارزیابی کیفیت آموزش و پژوهش محسوب می‌شود، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی پژوهشی با رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد انجام شده است.روش‌ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی 180 نفر از اعضای هیات‏علمی دانشگاه علوم پزشکی نجف آباد در سال 1403-1402 شرکت نمودند. داده‎ها از طریق دو پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی مینه سوتا و پرسشنامه خودکارآمدی پژوهش فیلیبس و راسل به‌صورت آنلاین جمع‌آوری شد سپس با استفاده از نرم‌افزار آماری spss ورژن 20 و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) تحلیل شد.نتایج: در این مطالعه خودکارآمدی پژوهشی نمونه‌های تحت مطالعه با میانگین 56/99±197/46 در سطح مطلوب و رضایت شغلی آنها با میانگین 10/36±58/08 در محدوده خیلی خوب قرار داشت. مولفه‌های مربوط به توانمندی‎های خودکارآمدی پژوهشی در سطح مطلوب بود. مولفه‎های رضایت شغلی به جز نظام پرداخت، در محدوده خیلی خوب قرار داشت. بین خودکارآمدی پژوهشی با رضایت شغلی و مولفه‌های مربوط به آن از جمله نوع شغل (رابطه مستقیم و در حد متوسط) و سبک رهبری (رابطه مستقیم و در حد ضعیف) همبستگی معناداری مشاهده شد (0/05>p). اما بین خودکارآمدی پژوهشی و نظام پرداخت، فرصت پیشرفت، جو سازمانی و شرایط فیزیکی همبستگی معناداری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط مثبت بین خودکارآمدی پژوهشی با رضایت شغلی در اعضای هیات‌علمی، پیشنهاد می‎گردد به‌منظور افزایش خودکارآمدی پژوهشی، مدیران دانشگاه با برگزاری کارگاه‌های مرتبط با پژوهش اقدامی موثر در جهت افزایش انگیزه پژوهش کارآمد در اساتید بردارند.

investigating the relationship between research self-efficacy and job satisfaction components among faculty members of islamic azad university, najaf abad branch

introduction: one of the most important factors influencing research among faculty members is their belief in their abilities in this field. job satisfaction is considered an essential and effective indicator in evaluating the quality of education and research. this study aimed to determine the relationship between research self-efficacy and job satisfaction among faculty members of the islamic azad university, najaf abad branch.methods: in this descriptive-correlational study, 180 faculty members from najaf abad university of medical sciences participated during the academic year 2024-2025. the sample size was determined using cochran’s formula and morgan and krejcie’s table. data were collected online using two standard questionnaires: the minnesota job satisfaction questionnaire and the phillips and russell research self-efficacy questionnaire. the collected data were analyzed using descriptive and inferential statistics (pearson correlation test).results: the research self-efficacy of the participants, with an average score of 197.46±56.99, was at a desirable level. their job satisfaction was also at a very good level, with an average score of 58.08±10.36. the components related to research self-efficacy capabilities were at an average level, while the job satisfaction components ranged from weak to moderate. a significant correlation was found between research self-efficacy and job satisfaction, as well as certain related components such as job type (a direct relationship in the medium range) and leadership style (a direct relationship in the weak range) (p<.05). however, no significant correlation was observed between research self-efficacy and other factors such as the payment system, opportunities for advancement, organizational climate, and physical conditions.conclusion: considering the positive relationship between research self-efficacy and job satisfaction among faculty members, it is recommended that university authorities take effective measures to enhance research self-efficacy. this could be achieved by organizing research-related workshops, thereby increasing motivation for conducting impactful research among professors.