کیفیت آموزش سرپایی در درمانگاه‌های بیمارستان الزهرا(س) اصفهان از نگاه کارورزان وکارآموزان

مقدمه: آموزش سرپایی نقش بسزایی در ایجاد توانمندی دانشجویان جهت مواجهه با موردهای شایع مراجعه کننده به درمانگاه‌ها دارد و طبق مصوبات وزارت‌خانه بیش از 50 درصد آموزش دانشجویان باید در درمانگاه‌ها صورت پذیرد. این مطالعه قصد دارد با بررسی و شناسایی وضعیت موجود از میزان آموزش‌دهی و آموزش‌گیری کارورزان و کارآموزان در درمانگاه‌های الزهرا (س) اطلاع یافته و نقایص موجود را برای رفع آن و ارتقا کیفیت آموزش شناسایی نماید.روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و جامعه هدف 180 نفر از کارآموزان و کارورزانی است که به مدت یک ماه در درمانگاه مربوطه حضور داشتند به وسیله پرسشنامه محقق‌ساخته و خود ایفا که پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با محاسبه آلفای کرونباخ (92/0=r) محاسبه گردید و روایی ظاهری و محتوایی آن به تایید کارشناسان آموزشی رسیده بود. پرسشنامه تهیه شده شامل شش حوزه بود: کیفیت آموزش اعضا هییت علمی، کیفیت اموزش دستیاران، فضای فیزیکی و امکانات آموزشی، حضور کارورز و مدت زمان آموزش درمانگاهی. داده ها جمع آوری شد. اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: براساس نتایج به دست آمده میانگین مجموع امتیازات از دید کارورزان برحسب درصد از این قرار است: حیطه کیفیت آموزش اعضای هیات‌علمی: 2/55، امکانات و محیط فیزیکی: 54، مسایل مربوط به بیماران: 5/61، حضور کارورزان: 7/62، زمان: 52 و کیفیت آموزش رزیدنت :4/52 . میانگین مجموع امتیازات از دید کارآموزان بر حسب درصد: حیطه نحوه آموزش اعضای هیات‌علمی: 3/42، امکانات و محیط فیزیکی: 2/45، حضور کارآموزان: 6/56، مسایل مربوط به بیماران: 1/36، زمان: 7/42 و کیفیت آموزش رزیدنت:9/29 گزارش شد. در هر دو گروه کارورز و کارآموز میانگین تعداد مناسب بیماران مراجعه کننده به هر درمانگاه با بیشترین میزان بازدهی آموزشی حداکثر 10 نفر گزارش شد.نتیجه‌گیری: برای ارتقای کیفیت آموزش سرپایی لازم است در هر 6 حیطه اهتمام بیشتری صورت گیرد. اساتید محترم با حضور به موقع و منظم خود در درمانگاه و نیز توجه بیشتر به امر آموزش در ارتقای این حیطه کوشا باشند ثانیاً بررسی کاملی در مورد امکانات و فضای فیزیکی هر درمانگاه به عمل آید و تغییرات عملی لازم صورت پذیرد.