مقایسه تاثیر روش‌های سخنرانی و کار در گروه‌های کوچک بر یادگیری درس استخوان‌شناسی سر و گردن در دانشجویان پزشکی

مقدمه: روش‌های سنتی آموزش قادر به پاسخگویی دانش روز نمی‌باشد. اما اکنون چالش‌های فراوانی بین روش سنتی و جدید و حتی ادغام روش‌ها بین اساتید مختلف در رشته‌های گوناگون وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی دو روش سخنرانی و کار در گروه‌های کوچک در یادگیری بخشی از آناتومی در بین دانشجویان پزشکی مورد مقایسه قرار گرفته است.روش‌ها: در مطالعه نیمه تجربی، تعداد 54 دانشجوی پزشکی در دو نیمسال تحصیلی که واحد آناتومی سر و گردن را داشته‌اند به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. چهار جلسه ابتدایی کلاس‌های تیوری و عملی استخوان‌شناسی جمجمه به صورت همزمان برای گروه تجربی در گروه‌های کوچک 5 نفره برگزار گردید. نتایج نمرات استخوان‌شناسی میان ترم و پایان ترم این گروه از دانشجویان با دانشجویان پزشکی دو نیم سال قبلی که کلاس‌ها فقط به صورت سخنرانی و بخش‌های تیوری و عملی به صورت مجزا برگزار می‌شد (به عنوان گروه شاهد) مقایسه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: در گروه تجربی که کلاس‌ها به صورت همزمان تیوری و عملی در گروه‌های کوچک انجام می‌شد نمرات آزمون میان ترم و پایان ترم به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل که کلاس‌های تیوری فقط به صورت سخنرانی و مباحث تیوری و عملی مجزا برگزار می‌شد بوده است.نتیجه‌گیری: در روش کار در گروه‌های کوچک، میزان یادگیری بیشتر از روش سنتی تدریس آناتومی است. احتمالا وجود حس مشارکت گروهی و ارتباط بیشتر استاد با دانشجو سبب افزایش میزان انگیزش برای مطالعه بیشتر می‌گردد.