آموزش علوم پزشکی در ایران باستان

مقدمه: آموزش بخش بسیار با اهمیت سیستم‌های پزشکی ملل مختلف را تشکیل می‌دهد که در مورد برخی تمدن‌ها مورد تحقیق قرار گرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا از میان اطلاعات و منابع موجود طرحی کلی از آموزش پزشکی در ایران باستان (از آغاز تا 637 میلادی) ارایه شود.روش‌ها: در این پژوهش با مطالعه آثار مرتبط با ایران باستان اعم از نوشته‌های ایرانی باقیمانده نظیر اوستا و دینکرد و یا آثار به جای مانده از سایر اقوام که تاریخ ایران را به رشته تحریر در آورده‌اند و نیز به وسیله اسناد مربوط به مناطق باستانی کشور، و نیز با بررسی پژوهش‌های مورخین و اندیشمندان متاخر اطلاعات لازم جمع‌آوری شده و با دسته‌بندی اطلاعات، طرح کلی از آموزش علوم پزشکی در ایران باستان ارایه گردد.نتایج: با بررسی و جمع بندی مطالب موجود طرحی از آموزش پزشکی در ایران باستان شامل: خط: عنصری مهم در علم‌آموزی، دانش پژوهی و آموزش عمومی در ایران باستان، مکاتب پزشکی، موسسات، دانشگاه‌ها و مدارس پزشکی و شاخه‌ها و حیطه‌های آموزش پزشکی، ارایه شد.نتیجه‌گیری: با نگاهی اجمالی به اسناد برجای مانده به خوبی اهمیت دانش و آموزش آن حتی از دوران کودکی میان ایرانیان از روزگاران باستان مشخص می‌شود. بی تردید این توجه و اهتمام در آموزش و به خصوص آموزش پزشکی به عنوان شاخه‌ای از آن، یکی از رمز‌های پویایی فرهنگ و تمدن ایران زمین در طول تاریخ است.