رابطه بین عوامل استرس‌زای آموزشی و سلامت روان دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رازی کرمان در سال 1387

مقدمه: ورود به دانشگاه همراه با تغییرات عمده‌ای در روابط اجتماعی، انتظارات و نقش‌ها می‌باشد که دانشجویان را مستعد به اختلالات روانی می‌سازد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین سلامت روان و عوامل استرس‌زای آموزشی در دانشجویان دانشکده پرستاری مامایی کرمان است.روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی نمونه‌گیری به روش سرشماری از کلیه دانشجویانی که در سال 1387 در دانشکده پرستاری کرمان در حال تحصیل بودند، (325 نفر) انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی (28-ghq) و پرسشنامه‌های عوامل استرس‌زای آموزشی پژوهشگر ساخته جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss و با آزمون‌های توصیفی و تحلیلی (کای اسکویر و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری 05/0? p در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که 28 درصد دانشجویان مشکوک به اختلال روانی بودند که این میزان در زنان و مردان به ترتیب 9/28 درصد و 5/26 درصد بود. ارتباط آماری معناداری بین سلامت روانی و بیماری‌های جسمی قبلی وجود داشت. بین تجربه عوامل استرس‌زا ( شامل دوری از خانواده، نگرانی از آینده شغلی، عدم رضایت از رشته تحصیلی، و مشکل مالی، با سلامت روان ارتباط معنا‌داری به دست آمد. همچنین همبستگی معناداری بین سلامت روان وعوامل استرس‌زای آموزشی (شامل نگرش نامناسب جامعه به حرفه پرستاری و مشخص نبودن نقش حرفه ای در دوران تحصیل) وجود داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، درصدی از دانشجویان پرستاری مستعد ابتلا به مشکلات روانی هستند. بنابراین تامل در مورد عوامل استرس‌زای آموزشی به منظور کاهش مشکلات روانی توصیه می‌شود.