عوامل موثر در ارزشیابی آموزش بالینی از دیدگاه رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1388

مقدمه: یکی از رویکردهای ارتقای کیفیت آموزش، ارزشیابی عملکرد آموزشی اساتید است. یکی از متداول‌ترین این روش‌ها ارزشیابی آموزش توسط دانشجویان است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل موثر در ارزشیابی اساتید بالینی از دیدگاه رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1388 اجرا شد.روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجویان دوره تخصصی (دستیاران) مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خرداد 1388(360 نفر) بود که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار سنجش پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته با 44 سوال بود که در دو بخش تنظیم شد. داده‌های به دست آمده در نرم‌افزار spss تحلیل شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی ارایه شدند. برای مقایسه میانگین حیطه‌های اصلی ارزشیابی از تست آماری anova استفاده شد.نتایج: در حیطه فرایند آموزش بالینی 4/94 درصد دستیاران آموزش در حین عمل جراحی را مهم‌ترین عامل دانستند. در فرایند تدریس، توانایی در تفهیم درس را در 86 درصد و در حیطه دانش و مهارت، توان علمی و دانش تخصصی استاد در 5/93 درصد و در حیطه ویژگی‌های فردی و اخلاقی، عدم سوگیری و تحقیر دانشجویان در 79 درصد موارد مهم‌ترین عامل دانسته شد. از دیدگاه دستیاران شرکت‌کننده در مطالعه مهم‌ترین حیطه آموزشی موثر در ارزشیابی اعضای هیات‌علمی بالینی فرایند آموزش بالینی با میانگین 39/4 و دانش و مهارت اساتید با میانگین 29/4 بود.نتیجه‌گیری: عوامل مرتبط با آموزش در چهار حیطه آموزش بالینی، فرایند تدریس، دانش و مهارت و خصوصیات فردی در ارزشیابی اعضای هیات‌علمی بالینی مهم تلقی گردید. با توجه به اهمیت آموزش بالینی در تربیت نیروی انسانی متخصص در نظام سلامت پیشنهاد می‌گردد در ارزشیابی اعضای هیات‌علمی بالینی، به آموزش بالینی و عملی اهمیت بیشتری داده شود.