تاثیرتدریس با تلفیق دو الگوی آموزشی همیاری و یادگیری در حد تسلط بر یادگیری مبحث علایم حیاتی: تجربه‌ای از دانشجویان پرستاری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: نظام آموزشی مجموعه‌ای از برنامه‌ها، روش‌ها و موادی است که به طور هماهنگ، دستیابی یادگیرندگان را به اهداف آموزشی خاص تسهیل می‌کند. با توجه به این که هر یک از مراحل کسب دانش، نوع خاصی از یادگیری یا رویکرد خاصی را ایجاب می‌کند، شاید بتوان با استفاده از روش‌های یادگیری تلفیقی، باعث تسهیل دستیابی دانشجویان به اهداف یادگیری شد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر روش آموزش تلفیقی بر یادگیری مبحث علایم حیاتی در دانشجویان پرستاری و اتاق عمل بوده است.روش‌ها: در مطالعه‌ای شبه تجربی به صورت دو گروهی قبل و بعد از آموزش، کلیه دانشجویان ترم اول پرستاری و اتاق عمل (52 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون با روش‌ تلفیقی از الگوهای همیاری و یادگیری در حد تسلط، و گروه شاهد به روش سنتی، آموزش داده شدند. قبل و بعد از آموزش در هر جلسه آزمونی اجرا شد که یادگیری شناختی دانشجویان در سه سطح دانش، فهم و کاربرد را در زمینه مبحث علایم حیاتی مورد ارزشیابی قرار می‌داد. داده‌ها با استفاده آزمون‌های t، ویلکاکسون، من‌ویتنی و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: هر دو روش آموزشی باعث ارتقای یادگیری دانشجویان در سطوح دانش، فهم و کاربرد شدند. اختلاف میانگین‌ها قبل و بعد از آموزش دو گروه در تمامی سطوح از نظر آماری تفاوت معنادار داشت. میزان افزایش نمره دانشجویان در تمامی آزمون ها و جلسات، در گروه تدریس تلفیقی بیشتر از گروه سنتی بود. میانگین نمره نظرسنجی دانشجویان در گروه آزمون 5/19±2/66 و در گروه شاهد4/21±9/38 تفاوت معناداری داشت(000/0=p).نتیجه‌گیری: روش آموزش تلفیقی، در مقایسه با روش آموزش سنتی، بر ارتقای سطح دانش، فهم و کاربرد دانشجویان پرستاری و اتاق عمل و همچنین رضایت آن‌‌ها در یادگیری مبحث علایم حیاتی از درس اصول و فنون موثرتر بوده است. لیکن با توجه به موثر بودن روش سنتی نیز می‌توان از این روش متناسب با شرایط استفاده نمود.