استرس ناشی از محیط تحصیلی دندانپزشکی و شخصیت فردی در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان

مقدمه: محیط تحصیلی دندانپزشکی دارای زمینه‌هایی برای ایجاد استرس می‌باشد، که این موضوع برای نظام آموزشی زیان‌آور است. این مطالعه با هدف بررسی استرس درک شده از محیط تحصیلی دندانپزشکی و استرس ناشی از شخصیت فردی توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه مورد مطالعه در سال 1388 به صورت سرشماری از کل دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انتخاب شد. برای بررسی سطح استرس درک شده از محیط دندانپزشکی از پرسشنامه تعدیل شده des (dental environment stress) و برای بررسی استرس ناشی از شخصیت فردی از آزمون چهارم پرسشنامه استرس کودرون استفاده شد. داده‌ها به وسیله آزمون‌های anova, ، t-test و post hoc tukey و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین کلی استرس برابر با 54/0±89/1 (بر مبنای حداکثر 4) محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین استرس درک شده به ترتیب مربوط به دانشجویان سال سوم 25/0±53/2 و سال اول29/0±54/1 بود. در بین حیطه‌های استرس‌زا بیشترین و کمترین میانگین به ترتیب مربوط به حیطه کار کلینیکی83/0±39/2 و عوامل شخصی 53/0±06/1 بود. «کامل کردن رکوارمنت بالینی» بیشترین میانگین06/1±95/2 را در بین عوامل استرس‌زا به خود اختصاص داد. در کل تفاوت معناداری از نظر درک استرس محیطی بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد (05/0p < ). 8/84 درصد دانشجویان دارای شخصیت استرسی بودند. همچنین همبستگی بین میانگین کل des و استرس فردی وجود نداشت (17/0, r=54/0p=).نتیجه‌گیری: استرس در محیط دندانپزشکی، در کل از سطحی متوسط برخوردار است که بیشترین استرس درک شده مربوط به حیطه کار کلینیک است. درصد زیادی از دانشجویان رشته دندانپزشکی از شخصیت استرسی برخوردارند ولی این باعث نمی‌شود که استرس محیط را نیز بیشتر درک کنند. با توجه به وجود بالاترین سطح استرس در بین دانشجویان سال سوم، توصیه می شود اقدامات خاص برای این دوره حساس از آموزش دندانپزشکی در نظر گرفته شود.