ساز و کارهای جلب مشارکت پرستاران در آموزش بالینی از دیدگاه مدیران، مدرسین پرستاری و پرستاران بالینی

مقدمه: مشارکت در آموزش بالینی وظیفه تمام کسانی است که در ارایه مراقبت‌های بهداشتی نقش دارند. مشارکت پرستاران در ارایه آموزش‌های بالینی می‌تواند شکاف نظریه و عمل را کاهش دهد. این مطالعه با هدف شناسایی ساز و کارهای به کار گرفته شده توسط مدرسین پرستاری جهت جلب مشارکت پرستاران بالینی در آموزش انجام شد.روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع تحلیل محتوای کیفی است که در سال 88 انجام شد. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش را 15 نفر مدرس بالینی پرستاری، پرستار بالینی، مدیر آموزشی و مدیر پرستاری بالینی دانشگاه‌های علوم پزشکی مشهد و تهران تشکیل می‌داد. روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختارمند بود. ابتدا نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انجام شد و سپس به روش گلوله برفی ادامه پیدا کرد و نمونه‌گیری تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. کلیه مصاحبه‌ها ضبط و سپس دست‌نویس شد و با استفاده از روش مقایسه‌ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: از توصیف‌های غنی و عمیق مشارکت‌کنندگان، شش مضمون شامل «کسب قدرت مهارت»، «واقع‌گرایی»، «مسوولیت‌پذیری»، «فروتنی»، «استفاده از تجارب مفید پرستاران» و «قاطعیت» به دست آمد.نتیجه‌گیری: مدرسین پرستاری از رویکردهای متنوع فردی جهت برقراری ارتباطات انسانی-حرفه‌ای مناسب با پرستاران بالینی و انتقال تجارب آنها به دانشجویان استفاده می‌کنند. لازم است ساز و کارهای فردی با رویه‌های سازمانی و در چارچوب برنامه‌های مشارکتی بین موسسات آموزشی و بالینی تقویت شود تا بر اثربخشی مدرسین پرستاری در ایفای نقش بالینی آنها افزوده شود.