تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مطالعات زیادی در زمینه محیط آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک دانشجویان پزشکی از یادگیری بالینی، و در نهایت، به دست آوردن بینش عمیق‌تر در مورد تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد.روش‌ها: برای هدایت این پژوهش از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. بیست نفر از دانشجویان پزشکی به صورت دو گروه متمرکز تا رسیدن به اشباع مصاحبه شدند، داده‌های به دست آمده از این مصاحبه‌ها به صورت مکتوب درآمد و با استفاده از روش ون منن مورد تجزیه و تحلیل توصیفی تفسیری قرار گرفت.نتایج: یازده مضمون از یافته‌ها ظهور یافت که می‌توانند تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی را به تصویر کشند. این مضامین عبارتند از: ماهیت یادگیری بالینی، متعلق به گروه پزشکی نبودن، نگرانی و اضطراب ناشی از برنامه، ارتباط بین یادگیرنده و یاددهنده، متفاوت بودن بسترها و منابع یادگیری بالینی، تبدیل توانایی‌های بالقوه به بالفعل، یافتن خود در محیط بالینی، جنبه‌های جذاب تجربه بالینی، تضاد بین کار و یادگیری، وابستگی، و آینده‌نگری نداشتن یادگیری بالینی.نتیجه‌گیری: هر چند پدیده تجربه یادگیری بالینی، یک پدیده پیچیده است ولی مطالعه حاضر عناصر و اجزا عمده آن را آشکار نمود و نشان داد که یادگیری بالینی، دانشجویان را به سمت تبدیل شدن به فردی حرفه‌ای در پزشکی سوق می‌دهد. به کارگیری یافته‌ها و انجام پژوهش در زمینه مضامین ظاهر شده به منظور بررسی میزان مشکلات توصیه می‌شود.