عوامل استرس‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان

برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، بررسی و مدیریت عوامل استرس‌زای آموزشی ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی عوامل استرس‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1389 انجام شد.روش‌ها: در یک پژوهش توصیفی، نمونه 230 نفری از دانشجویان رشته های پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان به صورت سرشماری انتخاب شدند. این افراد که حداقل یک واحد کارآموزی بالینی را گذرانده بودند به پرسشنامه محقق ساخته در مورد عوامل استرس زا در آموزش بالینی پاسخ دادند. میانگین نمره هر حیطه از عوامل استرس زا( شامل حیطه های ارتباط بین فردی، تجارب تحقیرآمیز، محیط آموزشی، تجربیات بالینی، و احساسات ناخوشایند) بر مبنای 1 تا 5 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون آنالیز واریانس و آزمون توکی) استفاده شد.نتایج: بیشترین میزان استرس در حیطه‌های پنج‌گانه مربوط به دانشجویان گروه مامایی با میانگین 45/.±52/3 و بیشترین حیطه تنش‌زا مربوط به حیطه احساسات ناخوشایند 75/.±61/3 بود. بعد از آن در گروه پرستاری بالاترین حیطه تنش‌زا مربوط به حیطه محیط آموزشی با میانگین 82/.±34/3 و در گروه اتاق عمل مهم‌ترین حیطه تنش‌زا احساسات ناخوشایند 86/0±29/3 بود. نتایج مقایسه عوامل تنش‌زای آموزش بالینی در گروه‌های مورد پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشانگر تفاوت معنادار در همه حیطه‌ها به جز حیطه تجارب تحقیرآمیز بود. به طور کلی آزمون آماری توکی تفاوت معناداری بین گروه‌های مامایی با اتاق عمل از نظر عوامل استرس‌زای بالینی را نشان داد.نتیجه‌گیری: در فرآیندهای آموزش بالینی، دانشجویان رشته‌های مختلف علوم پزشکی در معرض عوامل تنش‌زای زیادی قرار داشته و تعیین این عوامل می‌تواند نقش مهمی در جهت کاهش میزان تنش آنان ایفا نماید و با توجه به آن که حیطه احساسات ناخوشایند استرس‌زاترین عامل تنش‌زا در این مطالعه بود توجه به این امر و تبیین ابعاد مختلف آن و ارایه راه‌کارهایی در این زمینه ضروری می‌باشد.