تاثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یایسه

مقدمه: اندازه‌گیری سطح کیفی زندگی زنان در دوران یایسگی به عنوان یکی از اسناد کارایی آموزش بهداشت محسوب می‌گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یایسه انجام شد.روش‌ها: از مرداد تا دی ماه 1389 در یک مطالعه میدانی و یک‌سوکور در یکی از مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رباط کریم، تعداد 110 زن یایسه که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش غیر احتمالی آسان انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم‌های رضایت، افراد به طور تصادفی در دو گروه 55 نفره شاهد و گروه حمایتی قرار گرفتند. گروه حمایتی در 6 گروه (5 گروه 9 نفره و یک گروه 10 نفره) تدوین گردید. برنامه آموزشی در یک روز مشخص از هفته، به مدت 120 دقیقه و در طی 10 جلسه هفتگی متوالی انجام شد. نمره کیفیت زندگی، قبل از اجرای برنامه آموزشی و یک ماه پس از پایان آن، با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یایسه(menqol) در دو گروه شاهد و مداخله محاسبه و مقایسه گردید. در گروه شاهد مداخله‌ای انجام نشد.نتایج: نمره کیفیت زندگی محاسبه شده از مجموع نمرات ابعاد وازوموتور، روانی- اجتماعی، جسمی و جنسی در گروه مداخله به طور معناداری بهبود یافت (کاهش نشانه ها از 61/38±76/153 نمره به 35/24±31/113 نمره ، 001/0 > p). تغییر معناداری در نمره کیفیت زندگی زنان یایسه در گروه شاهد دیده نشد.نتیجه‌گیری: اجرای برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه آموزشی گروه حمایتی می‌تواند به عنوان یکی از راه‌کارهای مناسب در جهت ارتقای سلامتی و رویارویی بیشتر زنان با نشانه‌های یایسگی و بهبود کیفیت زندگی آنان در مداخلات بهداشتی و در برنامه‌های مراقبتی کشوری مورد توجه قرار گیرد.