تعیین نمره حد نصاب قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی به روش انگوف و ارزیابی تاثیر بحث و بررسی نمرات واقعی

مقدمه: برای تعیین استاندارد قبولی آزمون‌های پزشکی روش‌های مختلفی در سطح جهان به کار می‌رود اما استاندارد اغلب امتحانات داخل کشور، به صورت نمره‌ای ثابت و قراردادی و بدون استفاده از متدلوژی علمی تعیین می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین استاندارد قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی در مقطع پیش‌کارورزی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش انگوف است.روش‌ها: بعد از طراحی سوالات آزمون، پانلی از داوران متخصص تشکیل شد و 11 داور به صورت مستقل، احتمال قبولی یک دانشجوی مرزی را در هر یک از ایستگاه‌ها برآورد کردند. میانگین احتمالات تمام داوران در تمام ایستگاه‌ها، استاندارد آزمون محسوب شد. این روند دو بار دیگر، پس از برگزاری جلسه بحث بین داوران و بعد از بررسی نمرات واقعی دانشجویان تکرار شد.نتایج: استاندارد انفرادی کل آزمون 15/49، استاندارد بعد از بحث 90/49 و استاندارد بعد از بررسی نمرات دانشجویان 52/51 به دست آمد. تغییر استاندارد کل آزمون بعد از بررسی نمرات واقعی نسبت به استاندارد انفرادی معنادار بود (02/0=p)؛ اما نسبت به استاندارد دوم تفاوت معنادار نداشت. همچنین میزان قبولی بر اساس سه استاندارد به ترتیب 6/67، 8/64 و 1/58 درصد به دست آمد که درصد قبولی سوم نسبت به اول کاهش معنادار داشت (002/0=p).نتیجه‌گیری: در این تحقیق، روش انگوف برای تعیین استاندارد قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. بر اساس یافته‌های این مطالعه، نتایج روش انگوف مخصوصاً پس از بحث و بررسی نمرات واقعی نسبتاً روا و پایا هستند.