یادگیری فعال، راه‌کاری جهت کاهش فاصله تیوری تا عمل درآموزش بالینی

مقدمه: فاصله تیوری تا عمل یکی از مشکلات اساسی در رشته‌های دارای آموزش بالینی است که در جهت رفع آن راه‌کارهای زیادی ارایه شده است. در این مقاله سعی شده یادگیری فعال که یکی از این راه‌کارهاست مورد بررسی قرار گیرد.روش‌ها: مقاله حاضر نوعی مقاله مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده در سال‌های 2000 تا 2012 انجام گردیده است.نتایج: از بین مقالات و منابع تعداد 36 مقاله و منبع که ارتباط بیشتری با یادگیری فعال به عنوان راه‌کار کاهش فاصله تیوری تا عمل داشتند انتخاب گردید و در این مقاله روش‌هایی که در منابع فارسی کمتر به آنها پرداخته شده بود مورد توجه قرار گرفت.نتیجه‌گیری: از آنجایی که بیشتر روش‌های آموزش فعال به خصوص روش‌های یادگیری مبتنی بر تکلیف، یادگیری مبتنی بر عملکرد و یادگیری مبتنی بر تمرین که فراگیر را در جریان یادگیری مشارکت داده و او را برای عمق بخشیدن به یادگیری خود توانا می‌سازد، در رفع این فاصله موثر هستند و از این روش‌ها در آموزش بالینی در کشور ما کمتر استفاده می‌گردد، لذا در این مقاله سعی بر آن بوده که این روش‌ها و چگونگی استفاده از آنها شرح داده شود.