نگرش دانشجویان پزشکی نسبت به ضرورت کسب توافق بیمار برای مشارکت در آموزش بالینی

مقدمه: آموزش بالینی با درگیر کردن بیماران در فرایند‌های یاددهی و یادگیری دانشجویان فراهم می‌شود. حق بیمار برای تصمیم‌گیری در ارتباط با مشارکت یا عدم مشارکت در این فرایند از حقوق قانونی و اخلاقی بیمار است. این مطالعه با هدف بررسی نگرش دانشجویان پزشکی در زمینه رضایت بیمار برای استفاده آموزشی انجام پذیرفت.روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 با استفاده از ابزار محقق‌ساخته که حاوی 12 سوال با مقیاس رتبه‌بندی لیکرت پنج گزینه‌ای بود، انجام پذیرفت. جامعه هدف کلیه کارآموزان و کارورزان بیمارستان الزهرا(س) بود که 91 نفر در این مطالعه شرکت کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت.نتایج: از 91 نفر مشارکت‌کننده 56% زن و 44% مرد، 64% کارآموز و 36% کارورز بودند. بین میانگین کلی نگرش در دو گروه انترن و دانشجو تفاوت معنادار وجود داشت به گونه‌ای که نگرش در کارآموزان نیمه مطلوب و در کارورزان مطلوب بود (9/80%) (05/0p < ) دانشجویان موافق بودند که بیمار نباید قبل از معاینه از سطح توانایی دانشجویان اطلاع داشته باشد.نتیجه‌گیری: آموزش بالینی، دانشجویان پزشکی، رضایت بیمار، کارآموزان، کارورزان