رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است.روش‌ها: نمونه مورد پژوهش 313 نفر از دانشجویان را شامل می‌شد که به طور تصادفی از بین آمار دانشجویان در دسترس ترم‌های 8 تا 2 هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی جهت خودتنظیمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری وین استاین جهت مهارت‌های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصیلی و معدل برای عملکرد تحصیلی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد خود تنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی رابطه دارد. متغیرخود تنظیمی عاطفی با 365/0 درصد بیشترین سهم را در تبیین میزان عملکرد تحصیلی دارد. بین مولفه‌های خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد نتایج نشان داد خرده مقیاس‌های متغیرهای مستقل می‌توان 8/53 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین نماید. همچنین بین مولفه‌های خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه و عملکرد تحصیلی با معدل دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می‌دهد با استفاده از واریانس ترکیب خطی خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می‌توان 2/45 درصد از واریانس معدل کل را توضیح داد.نتیجه‌گیری: ضرورت دارد که به منظور ارتقای همه جانبه دانشجویان، آموزش‌هایی برای یاددهی راهبردهای خودتنظیمی صورت داده شود. توجه و برنامه‌ریزی درجهت بهبود مهارت‌های مطالعه و افزایش خودتنظیمی عاطفی دانشجویان امری ضروری است.