رابطه بین میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی و بعدهای جو سازمانی: مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: از نگاه بیشتر صاحب نظران آموزشی، جو سازمانی مهم‌ترین منبع نوآوری آموزشی ونوآوری‌های برنامه درسی می‌باشد. به عبارتی تعمیق و گسترش فرهنگ نوآوری آموزشی به عنوان یکی از نیازهای ضروری موسسه‌های آموزشی، نیازمند توجه اساسی به امر آموزش در این زمینه می‌باشد هدف ازاین پژوهش مطالعه رابطه بین میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی و بعدهای جو سازمانی از دید اعضای هیات‌علمی دانشگاه ‌علوم پزشکی اصفهان بود.روش‌ها: در این تحقیق از طرح پیمایشی استفاده گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تشکیل می‌دهند. نمونه آماری پژوهش بخشی از جمعیت اعضای هیات‌علمی علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستند. در انتخاب اعضای هیات‌علمی از روش نمونه‌گیری طبقه بندی متناسب با حجم استفاده شده است و 174نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. داده‌های مورد نیاز پژوهش از طریق دو ابزار، اسناد و مدارک، پرسشنامه محقق‌ساخته گردآوری شده است. ضریب پایایی هر دو پرسشنامه جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. روایی صوری و محتوایی به وسیله متخصصین و کارشناسان برنامه‌ریزی درسی و مدیریت آموزشی مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفته است.نتایج: تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که: 1) بین بعدهای جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.2) بین بعدهای جو سازمانی (تصویر سازمانی، مردم سالاری، نظم و قانون، تحقق هدف‌های کلی سازمان، عامل‌های فرهنگی – اجتماعی) و میزان پذیرش نوآوری در هدف‌های برنامه درسی در محتوای برنامه درسی، در فعالیت‌های یاددهی -یادگیری، در روش‌های ارزیابی برنامه درسی برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.3) بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (سابقه خدمت، نوع دانشکده، مرتبه علمی، سفرهای علمی) تفاوت معنادار وجود دارد و 4) بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (جنسیت) تفاوت معنادار وجود ندارد.نتیجه‌گیری: تاثیر جو سازمانی در تجدیدنظر در سیاست‌های آموزشی و برنامه‌های آموزشی و برنامه‌های‌ درسی کشور براساس تغییر شرایطی که در اثرآموزش جدید اجتناب‌ناپذیر است. الزام اعضای هیات‌علمی به رعایت نوآوری‌های آموزشی در همه فرآیند‌های آموزشی، همچون کاربست رویکردهای تلفیقی و هم‌گرا در محتوای درسی یکی از ضرورت‌های آموزش امروز است.