آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین حرفه ای

مقدمه: اعتقاد به افزایش اثربخشی خدمات سلامتی از طریق مشارکت و کار تیمی منجر به تاکید روز افزون بر لزوم آماده کردن تمام دانشجویان حرفه‌های بهداشت و درمان از طریق یادگیری بین‌حرفه‌ای شده است. لذا هدف از این مطالعه بررسی آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین‌حرفه‌ای و نیز تعیین ارتباط آن با برخی متغیرهای زمینه‌ای است.روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و مقطعی است. زمان انجام مطالعه سال 90-1389 بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه‌ها با بهره‌گیری از روش آسان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها نیز پرسشنامه آمادگی برای یادگیری بین‌حرفه‌ای (ripls) بود.نتایج: تعداد 200 نفر پرسشنامه را پر کردند و داده‌های 183 پرسشنامه تحلیل شد. از این تعداد 7/25 درصد در رشته پرستاری، 6/48 درصد در رشته پزشکی و 24 درصد نیز در سایر رشته‌های علوم سلامت مشغول به تحصیل بودند. میانگین (انحراف معیار) امتیاز آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین‌حرفه‌ای 47/70 (34/5) به دست آمد. میانگین (انحراف معیار) امتیاز برای رشته پرستاری برابر 1/72 (91/4)، برای رشته‌های پزشکی برابر 83/69 (58/5) و برای سایر رشته‌های علوم سلامتی برابر (85/4) 25/70 به دست آمد. همچنین ارتباط بین متغیر آمادگی برای یادگیری بین‌حرفه‌ای و هیچ‌کدام از متغیرهای سن، جنسیت، سابقه شرکت در برنامه‌های یادگیری اشتراکی، سابقه کار بالینی، سابقه تدریس، مقطع تحصیلی و رشته تحصیلی معنادار نبود.نتیجه‌گیری: نظر به آمادگی بالاتر از متوسط (میانگین امتیاز) در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، توسعه فرصت‌های یادگیری بین‌حرفه‌ای پیشنهاد می‌گردد. عدم مشاهده رابطه معنادار بین متغیر آمادگی دانشجویان و متغیرهای زمینه‌ای، حاکی از فراگیر بودن و مواجهه با حداقل محدودیت‌ها در اجرای این رویکرد است. هر چند پژوهش‌های آتی برای بررسی قابلیت اجرایی و عوامل موثر بر آن پیشنهاد می‌گردد.