تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر هوشبهر هیجانی دانشجویان پرستاری شیراز

مقدمه: حل مساله یک مهارت اساسی برای زندگی در عصر حاضر است. پرستاران، به دلیل موقعیت شغلی و کار در شرایط و محیط پیچیده درمان باید مهارت کافی جهت حل مساله را داشته باشند تا بتوانند مشکلات را سریع برطرف نمایند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر هوشبهر هیجانی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1387 بوده است.روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 43 نفر از دانشجویان سال چهارم کارشناسی پیوسته پرستاری شیراز مشارکت کردند. داوطلبان در ابتدا پرسشنامه‌های اطلاعات فردی و آزمون استاندارد بار-اون را جهت سنجش میزان هوشبهر هیجانی، تکمیل نمودند. سپس به طور تصادفی، به دو گروه تجربی (20 نفر) و شاهد (23 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 6 جلسه، تحت آموزش مهارت حل مساله، بر اساس پروتکل حل مساله دزوریلا و گلدفراید، قرار گرفتند. هوشبهر هیجانی دانشجویان در دو گروه، بلافاصله و 2 ماه پس از مداخله، تعیین و مقایسه گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری من ویتنی، ویلکاکسون، آنالیز واریانس مبتنی بر تکرار و ضریب همبستگی اسپیرمن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: پس از استاندارد کردن نمرات، میانگین نمرات هوش هیجانی دانشجویان گروه تجربی در مراحل بلافاصله (82/9±87/105) و 2 ماه پس از مداخله (56/9±44/109)، نسبت به قبل از مداخله (93/10±22/101) تفاوت آماری معناداری داشت (01/0p < ). میانگین نمرات مهارت حل مساله دانشجویان گروه تجربی در مراحل بلافاصله (31/8±75/77) و 2 ماه پس از مداخله (00/8±75/78) نیز، نسبت به قبل از مداخله (95/11±35/71) تفاوت آماری معناداری نشان داد (01/0p < )، در حالی که در گروه شاهد این تفاوت‌ها معنادار نبود. قبل از مداخله تنها20 درصد دانشجویان هوش هیجانی بالا داشته‌اند، در حالی که 2 ماه پس از مداخله این میزان به 40 درصد هوش هیجانی بالا و 10 درصد هوش هیجانی بسیار بالا افزایش داشته است.نتیجه‌گیری: آموزش مهارت حل مساله موجب ارتقای هوش هیجانی دانشجویان گروه تجربی نسبت به گروه شاهد گردیده است و این تاثیر نه تنها بلافاصله پس از مداخله بلکه پس از گذشت 2 ماه، نیز پایدار مانده است. لذا وارد نمودن آموزش مهارت حل مساله در حیطه‌های مختلف پرستاری اعم از آموزش، پژوهش، مدیریت و بالین توصیه می‌شود.