مقایسه روش سخنرانی و پازل در تدریس درس فوریت‌های پزشکی: میزان یادگیری دانشجویان هوشبری و دیدگاه آنها نسبت به این دو روش

مقدمه: تاکید بر یادگیری فعال در آموزش، موجب توسعه راه‌کارهای جدید آموزشی در تدریس دروس نظری و بالینی علوم پزشکی شده است. درگیر شدن فعال فراگیر در روند یاددهی–یادگیری منجر به ارتقای فرآیند یادگیری می‌شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر دو روش سخنرانی و پازل بر میزان یادگیری درس فوریت‌های پزشکی دانشجویان رشته هوشبری و بررسی دیدگاه آنها نسبت به این دو روش تدریس است.روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 60 نفر از دانشجویان رشته هوشبری که درس فوریت‌های پزشکی را در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد اخذ نموده بودند، شرکت کردند. با نمونه‌گیری سرشماری، دانشجویان به طور غیر تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. در یک گروه، آموزش به روش سخنرانی و در گروه دیگر به روش پازل صورت گرفت. در هر جلسه ابتدا یک پیش‌آزمون برگزار گردید. پس از تدریس، پس‌آزمون در مورد مباحث ارایه شده همان جلسه اجرا شد. در انتهای دوره، پرسشنامه‌های پژوهشگر ساخته‌ی روا و پایا، به منظور بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص شیوه تدریس هر گروه تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از شاخصهای فراوانی و میانگین، و آزمون‌های تی زوج، تی مستقل و کای دو، تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میانگین نمرات درس فوریت‌های پزشکی قبل از تدریس در گروه پازل 35/1±1/4 و در گروه سخنرانی 25/1±4/4 بود که از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت. میانگین نمرات گروه سخنرانی و پازل پس از تدریس به ترتیب برابر با 47/1±7 و 1/1±5/8 بود که از نظر آماری تفاوت معناداری داشت. نظرسنجی از دانشجویان در مورد شیوه تدریس، بیانگر دیدگاه مثبت دانشجویان در مورد تاثیر روش تدریس پازل بر مشارکت دانشجویان در کلاس، ایجاد علاقه و انگیزه در مورد مبحث کلاس، ایجاد ارتباط موثر با همکلاسی و یادگیری عمیق بود.نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر مطلوب روش تدریس پازل بر میزان یادگیری و رضایت‌مندی دانشجویان، پیشنهاد می‌شود این روش به ویژه در تدریس دروس علوم پزشکی استفاده شود.