توانمندی گوش کردن فعالانه به بیماران در استادان بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: گوش کردن فعالانه به صحبت بیماران، نشانه‌ی احترام به شان انسانی آنها بوده و کلید اصلی جمع‌آوری اطلاعات ضروری و موفقیت مشاوره پزشکی محسوب می‌گردد. با توجه به اهمیت نقش اعضای هیات‌علمی به عنوان الگوهای رفتاری پزشکان آینده، اطمینان از کفایت توانمندی اساتید در برقراری ارتباط درمانی موثر، ضروری به نظر می‌رسد. مطالعه حاضر به بررسی توانمندی گوش کردن فعالانه به بیماران در اعضای هیات‌علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال90-1389 پرداخت.روش‌ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی 320 مورد ویزیت بیماران مربوط به 30 پزشک عضو هیات‌علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به روش طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه alos global بود که روایی آن به روش محتوا و پایایی آن به روش محاسبه‌ی ضریب آلفا کرونباخ (87/0=?) تایید شده بود. تعداد 330 مشاوره بالینی با روش غیر مشارکتی و ساختاردار مشاهده، و ضبط گردید. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار jmp4 و با انجام آزمون‌های غیر پارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس انجام گردید. ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی برای بررسی ارتباط متغیرهای کمی مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: 30% اعضای هیات‌علمی در زمینه مهارت‌های ارتباطی هیچ آموزشی ندیده بودند. میانه نمره گوش کردن فعال پزشکان، 57/2 (برمبنای 5) محاسبه گردید. کم‌ترین رتبه گوش کردن فعال 43/1 و بیشترین رتبه 5 بود. نمای مشاهدات در اکثر مولفه‌های گوش کردن فعال در طبقات به ندرت یا گاهی اوقات قرار داشت. میانگین رتبه گوش کردن فعال با تعداد بیماران نوبت داده شده همبستگی منفی و تابعیت خطی داشت ( 0004/0=, p 20/0-=r).نتیجه‌گیری: رفتارهای نشان دهنده گوش کردن فعال در مجموع به ندرت یا گاهی اوقات در رفتار بزشکان عضو هیات‌علمی دانشکده پزشکی مشهد مشاهده شد. نظر به این که کسب مهارت‌های ارتباطی بین فردی و رعایت اخلاق حرفه‌ای در دانشجویان پزشکی در عرصه‌های بالینی و با الگوبرداری از رفتار اساتید صورت می‌گیرد، طراحی ساز و کارهایی جهت توجه به این مهارت‌ها در معیارهای جذب و ارتقای اعضای هیات‌علمی، برنامه‌های توانمندسازی و همچنین انجام پژوهش‌هایی در جهت تعیین استانداردهای طبابت پیشنهاد می‌گردد.