ارزیابی مهارت‌های ارتباطی بین فردی و عوامل مرتبط با آن در میان دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: دانشجویان علوم پزشکی به عنوان اعضای اصلی کادر درمان در آینده، نیازمند کسب مهارت‌های ارتباطی به منظور برقراری ارتباط موثر و هدف‌مند با بیمار می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین سطح مهارت‌های ارتباط بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌باشد.روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، تعداد 212 نفر از دانشجویان دانشکده پیراپزشکی با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد آزمون مهارت‌های ارتباطی بین فردی (interpersonal communication skills test) بود که دارای 34 سوال پنج گزینه‌ای با دامنه نمره 34 تا170 می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری t و anova صورت گرفت.نتایج: در مجموع 170 پرسشنامه تکمیل و تحلیل شد. 6/67% نمونه‌ها دانشجوی دختر بودند. میانگین نمره سطح مهارت‌های ارتباطی دانشجویان مورد مطالعه 91/9 ? 82/99 بود که ارتباط معناداری با سال تحصیلی دانشجویان داشت (009/0=p، 980/3f=). میانگین نمره دانشجویان پسر و دختر به ترتیب 16/9?44/100 و 28/10?53/99 بود که آزمون t اختلاف معناداری را بین آنها نشان نداد (58/0=p).نتیجه‌گیری: سال‌های سپری شده تحصیلی از عوامل مهم موثر بر سطح مهارت‌های ارتباطی بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌باشد. به نظر می‌رسد که تجربه‌ی آموزشی دانشجویان، عملکرد آنان را در برقراری ارتباط بهبود می‌دهد.