جهت‌گیری‌های برنامه درسی استادان: نقش جنسیت، مرتبه علمی و نحوه ارایه آموزش (مجازی، حضوری) در دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: جهت‌گیری‌های برنامه درسی استادان در موفقیت و شکست برنامه‌های آموزشی نقش مهمی دارد. هدف این پژوهش بررسی جهت‌گیری برنامه‌ درسی استادان بر اساس جنسیت، مرتبه علمی و روش ارایه آموزش است.روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است که در سال 1390 اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل استادان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود که نمونه ای به تعداد 145 نفر از آنان مورد بررسی قرار گرفت. به منظور جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه جهت‌گیری‌های برنامه درسی ماهلیوس و همکاران استفاده شد. تحلیل داده با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون لوین، همبستگی پیرسون و تعقیبی توکی انجام شد.نتایج: استادان جهت‌گیری رفتارگرایی، به‌گزینی شوآب و فرایند شناختی را بیش از سایر جهت‌گیری‌ها ارزش‌گذاری کردند. بین جهت‌گیری‌های برنامه درسی استادان بر حسب نوع ارایه آموزش (حضوری و مجازی) و مرتبه علمی آنان تفاوت معناداری مشاهده شد. مربیان نسبت به اساتیدی که دارای مرتبه استادی بودند جهت‌گیری انسان‌گرایی را در سطح بالاتری ارزش‌گذاری کردند (001/0p=). بر حسب جنسیت تفاوت معناداری در جهت‌گیری‌های برنامه درسی استادان مشاهده نشد. بین حیطه‌های مختلف جهت‌گیری‌های برنامه درسی رابطه مثبت مشاهده شد (001/0 > p).نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت جهت‌گیری‌های برنامه درسی برای موفقیت در تدریس و یادگیری، پیشنهاد می‌شود اقدامات لازم در خصوص تغییر جهت‌گیری استادان و حرکت به سمت جهت‌گیری‌های انسان‌گرایانه و سازنده‌گرایی اجتماعی توسط دست‌اندرکاران صورت پذیرد.