مروری نقادانه بر پارادایم‌های ارتباطی بین موسسات آموزشی و خدمات بالینی در پرستاری

مقدمه: آموزش بالینی وظیفه موسسات آموزشی و بالینی است و اثربخشی این آموزش‌ها تحت تاثیر تعامل موثر بین این دو نوع موسسه قرار می‌گیرد. این تعامل از ابتدای ظهور حرفه پرستاری تاکنون، پارادایم‌های گوناگونی را تجربه کرده است. مقاله حاضر در صدد است به معرفی نقادانه این پارادایم‌ها پرداخته و سمت و سوی نحوه تعامل موسسات آموزشی و بالینی را در حال حاضر شناسایی نماید. شناسایی این الگوها، و مزایا و محدودیت‌های هر کدام می‌تواند راهنمای مدیران موسسات آموزشی و بالینی در طراحی و انتخاب الگوهای ارتباطی مناسب باشد.روش‌ها: برای این مطالعه مروری روایی، یک جستجوی الکترونیک سه مرحله‌ای در ژانویه 2008 انجام شد و مطالعات انتشار یافته از سال 1995 تا 2008 در پایگاه‌های اطلاعاتی web of science، medline، cinahl، eric، bni مورد بازبینی قرار گرفت. واژه‌های آموزش بالینی، مدل کارآموزی بالینی، مدل آموزش بالینی، مدل‌های مشارکتی آموزش بالینی و مشارکت بین موسسات دانشگاهی و بالینی، جهت جستجو به کار برده شدند. متن مقالات به طور مکرر مطالعه شد تا نوع پارادایم ارتباطی، ویژگی‌های مهم و نحوه ارتباط، و مزایا و محدودیت‌های آن از داخل متن استخراج شود.نتایج: چهار پارادایم ارتباطی بین موسسات آموزشی و بالینی در حرفه پرستاری قابل شناسایی است. این پارادایم‌ها عبارت بودند از: پارادایم خدمات محور، پارادایم استقلال سازمانی، مدل‌های آموزش بالینی مشارکتی و پارادایم مشارکت بین موسسات.نتیجه‌گیری: وجود یک سیر تکاملی تحت تاثیر عواملی چون رشد حرفه‌ای پرستاری و تغییر در انتظارات جوامع قابل شناسایی است. نیاز به حرفه‌ای شدن و تقویت بدنه دانش پرستاری ضرورتی برای ایجاد و حفظ دانشکده‌های پرستاری مستقل است. روند پارادایم‌های ارتباطی به سوی شکل‌گیری مشارکت بین دو موسسه در عین حفظ استقلال این موسسات است.