مفهوم آموزش مبتنی بر شواهد در پرستاری و عوامل موثر بر آن: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مطالعاتی در مورد مراقبت مبتنی بر شواهد و عوامل موثر بر آن انجام شده، اما این مفهوم در ایران مورد توجه قرار نگرفته است. مطالعه حاضر برای بررسی ادراکات و تجارب پرستاران و مدرسان پرستاری درباره مفهوم آموزش مبتنی بر شواهد و عوامل موثر بر آن انجام شد.روش‌ها: مطالعه به روش گرانددتیوری طی سال‌های9-1388 انجام شد. سوال تحقیق آن بود که «مدرسان پرستاری و پرستاران چه درکی از آموزش مبتنی بر شواهد دارند؟ و چه عواملی را در آن موثر می‌دانند؟» جامعه مطالعه، پرستاران و مدرسان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودند. نمونه‌گیری هدف‌مند انجام و داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه سازمان‌یافته جمع‌آوری شد. در مجموع با 4 مدرس پرستاری و 16پرستار مصاحبه شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به شیوه استراوس در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد.نتایج: مشارکت‌کنندگان، آموزش مبتنی بر شواهد را «آموزش براساس نیازهای جامعه و دانشجویان و یافته‌های معتبر علمی» تعریف کردند. به اعتقاد آنها، کتاب های مرجع، تحقیقات، نیاز دانشجو، علم تدریس، تجارب و اطلاعات زمینه‌ای مدرسان از مصادیق شواهد هستند. آنها معتقد بودند که متغیرهای «انضباط»، «محتوای تدریس»، «شیوه‌های تدریس»، «دانش و تجربه مدرسان»، «الگوهای نقش» و «شرایط محیط بالین»، بر ارایه آموزش مبتنی بر شواهد تاثیر می‌گذارند.نتیجه‌گیری: براساس تجارب مشارکت‌کنندگان، آموزش مبتنی بر شواهد بر نیازهای جامعه ودانشجویان و یافته‌های معتبر علمی مبتنی است. آنها متغیرهای مختلفی را بر آموزش مبتنی بر شواهد موثر دانسته و معتقد بودند شرایط بالین، سایر متغیرها را متاثر می‌سازد. اصلاح شرایط بالین، می‌تواند ارایه آموزش مبتنی بر شواهد را در پرستاری تسهیل نماید.