مقایسه دو روش آموزش سخنرانی و ترسیم نقشه مفهومی بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان

مقدمه: ارتقای یادگیری معنادار یکی از اهداف اصلی آموزشی است و عاملی مهم در ارتقای تفکر خلاق، تفکر انتقادی و توانایی حل مساله در فراگیران است. از طرفی ارزیابی روند تحصیلی دانشجویان یکی از وظایف آموزشی اساتید است؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزشی مبتنی بر سخنرانی و نقشه مفهومی، بر سطوح یادگیری شناختی و رضایت دانشجویان مامایی از ترسیم نقشه مفهومی در تکالیف دانشجویی انجام شد.روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی یک سوکور بود که به مدت ? جلسه طی ? ماه متوالی بر روی 35 دانشجوی مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1389 انجام گرفت. انتخاب نمونه‌ها به روش سرشماری بود. اطلاعات مربوط به یادگیری و رضایت دانشجویان توسط دو پرسشنامه محقق‌ساخته، جمع‌آوری و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل در سطح معناداری 05/0 > p تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: تدریس به شیوه نقشه مفهومی نسبت به روش معمول (سخنرانی) در ارتقای سطوح بالای حیطه شناختی تاثیر معناداری داشت(24/3=t، 001/0=p)؛ هرچند تفاوت معناداری بین دو روش در سطوح ابتدایی حیطه شناختی به دست نیامد (06/0=p). همچنین در خصوص شیوه‌های مختلف ارایه تکالیف دانشجویی، ترسیم نقشه مفهومی بالاترین امتیاز (95/0 از یک) را کسب نمود.نتیجه‌گیری: از آنجا که روش آموزشی نقشه مفهومی، بر میزان یادگیری معنادار بیش از شیوه سخنرانی موثر بود و با توجه به محبوبیت بالای ترسیم نقشه مفهومی نسبت به سایر اشکال ارایه تکالیف درسی در میان دانشجویان، پیشنهاد می‌شود اساتید جهت دانش‌افزایی دانشجویان از این شیوه برای ارایه تکلیف استفاده نمایند.