ارتباط هوش معنوی با توانمندی تدریس در اعضای هیات‌علمی دانشکده پزشکی

مقدمه: یافتن عوامل موثر بر توانمندی‌های استادان و به‌کارگیری آنها، راه‌کار اساسی در زمینه ارتقای کیفیت آموزش عالی است. اخیراً از بین عوامل اصلی؛ ارتقای هوش معنوی به عنوان یکی از عوامل بهبود کیفیت کاری کارکنان معرفی شده است. لذا به منظور بررسی دقیق‌تر این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط هوش معنوی با توانمندی تدریس در اعضای هیات‌علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در دانشکده پزشکی با نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انجام پذیرفت. 160 نفر (32 نفر علوم پایه و 128 نفر بالینی) از اعضای هیات‌علمی در مطالعه وارد شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه هوش معنوی کینگ و پرسشنامه خودسنجی توانمندی تدریس دانشگاه آلاباما بود. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی از جمله: آزمون‌های همبستگی اسپیرمن، تی، آنالیز واریانس دوطرفه، من ویتنی،کروسکال-والیس، فریدمن وکای دو مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.نتایج: میانگین نمره هوش معنوی اعضای هیات‌علمی 2/1±0/63 و در حد متوسط بود و میانه نمره توانمندی تدریس 0/92 با حداقل نمره 0/39 و حداکثر نمره 0/112 گزارش شد. بین هوش معنوی و توانمندی تدریس اعضای هیات‌علمی همبستگی مثبت وجود داشت (001/0p < ، 31/0rs=)نتیجه‌گیری: هوش معنوی اعضا هیات علمی در حد متوسط ارزیابی شد و ارتباط مثبتی بین هوش معنوی و توانمندی تدریس وجود دارد. مطالعات بیشتری برای کشف علت و ماهیت این ارتباط پیشنهاد می‌شود. همچنین عوامل موثر بر هوش و توانمندی تدریس نیز نیاز به مطالعات بیشتری دارند.