تعیین نقش اهداف پیشرفت در میانجی‌گری رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان: یک مطالعه توصیفی

مقدمه: محیط و ادراکات ناشی از آن نقش مهمی در عملکردها و فرایندهای تحصیلی دارد و بررسی این گونه روابط برای بهبود فرایند آموزش و پرورش بسیار مهم است. لذا پژوهش حاضر به منظور تبیین رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و جهت‌گیری اهداف پیشرفت با پیشرفت تحصیلی دانشجویان صورت پذیرفت.روش‌ها: پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 91-1390 بود. نمونه پژوهش تعداد 220 دانشجو بودند که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه جهت‌گیری هدفی میدگلی و همکاران را تکمیل نمودند. برای سنجش پیشرفت تحصیلی از نمره معدل دانشجویان استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار lisrel تحلیل شدند و از آزمون‌های آماری متناسب با نوع متغیرها شامل ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.نتایج: بین ارزشیابی کلاسی تبحرمحور و پیشرفت تحصیلی، رابطه منفی و معنادار (01/0 > p، 20/0-=r) دیده شد. رابطه مثبت و معناداری بین اهداف رویکردی و پیشرفت تحصیلی (01/0 > p، 24/0=p)؛ و بین اهداف تبحری و ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحرمحور (01/0 > p، 21/0=r) وجود داشت. مدل علی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی تبحرمحور با پیشرفت تحصیلی با میانجی‌گری جهت‌گیری اهداف تبحری مورد تایید قرار گرفت.نتیجه‌گیری: ساختارهای ارزشیابی کلاسی می‌توانند فرایندهای هدفی پیشرفت و عملکردهای تحصیلی را تحت تاثیر قرار دهند. لذا در طراحی روش‌های آموزشی باید بر نوع ارزشیابی و پیامدهای آن توجه گردد.