رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

مقدمه: موفقیت هر سازمان بستگی به تلاش و رضایت شغلی کارکنان آن سازمان دارد. شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی می‌تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی و ایجاد انگیزه در جهت انجام فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران انجام شد.روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی می‌باشد که 94 نفر از اعضای هیات‌علمی شاغل در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در سال1387 در آن مشارکت داشتند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss به صورت میانگین و انحراف معیار و تحلیل مولفه‌های اصلی تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی (91/16±6 /72) از حداکثر نمره 135 و به تفکیک حیطه‌های مورد بررسی در حیطه اقتصادی (12/2±00/7) از حداکثر نمره 15، حیطه آموزشی (81/1±31/9) از حداکثر نمره 15، حیطه پژوهشی (41/2±47/11) از حداکثر نمره 20، حیطه اداری (29/3±95/13) از حداکثر نمره 25، حیطه انگیزشی (81/5±77/26) از حداکثر نمره 50 و حیطه رفاهی (47/1±11/4) از حداکثر نمره 10 شده است. در تحلیل مولفه‌های اصلی حیطه‌های انگیزشی، پژوهشی، اقتصادی، اداری، آموزشی و رفاهی، مشخص گردید که حیطه انگیزشی با 84/0 بیشترین نقش و حیطه اقتصادی با 65/0 کمترین نقش را در میزان رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی داشت.نتیجه‌گیری: اعضای هیات‌علمی نسبت به حیطه‌های مختلف شغلی خود «نسبتاً ناراضی» می‌باشند. این رضایت در حیطه‌های آموزشی، پژوهشی و انگیزشی کمی بهتر از رفاهی، اداری و اقتصادی بوده است. لازم است مدیران و رهبران نظام آموزشی با تدوین اهداف مناسب و برنامه‌ریزی استراتژیک در جهت ایجاد رفاه و رضایت شغلی اعضای هیات‌علمی گام بردارند.