مقایسه تاثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم نسبت به سندرم روده تحریک‌پذیر

قدمه: هدف آموزش مداوم پزشکان ارتقای دانش و بهبود عملکرد آنان است. شیوه‌های مختلف آموزش حضوری در آموزش مداوم به کار می‌رود. دوری پزشکان از محل کار جهت شرکت در بازآموزی مشکلاتی جهت پزشک و بیمار ایجاد می‌نماید. استفاده از خودآموز شاید روش مناسبی برای آموزش مداوم باشد. به این منظور مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم در شهر کرمانشاه طراحی و اجرا گردید.روش‌ها: مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد است که در سال 1386 انجام شد. جامعه پژوهش پزشکان عمومی کرمانشاه و نمونه 52 نفر از پزشکان مشمول دوره بازآموزی در دوگروه آزمون و شاهد بودند. نمونه‌گیری از نوع آسان بود که نمونه‌ها به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. پس از انجام پیش‌آزمون، به گروه آزمایش با خودآموز (جزوه آموزشی) و گروه شاهد به روش سخنرانی در مورد سندرم روده تحریک‌پذیر آموزش داده شد. سپس در هر دوگروه پس‌آزمون انجام گردید. پیش‌آزمون و پس‌آزمون شامل سنجش دانش شرکت‌کنندگان با دو آزمون هم‌ارز با دامنه نمره از صفر تا 20 بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss و مقایسه گروه‌ها با آزمون t و مجذورکای انجام شد و مقدار 05/0p < معنادار تلقی گردید.نتایج: میانگین نمرات دانش در گروه سخنرانی از 28/2±23/10 در پیش‌آزمون به 65/2±50/12 و در گروه خودآموز از 68/2±69/8 به 90/1±88/11 افزایش یافت. این تفاوت میانگین در هر دو گروه معنادار بود (001/0p < )، ولی میانگین اندازه تغییر نمرات در دو گروه تفاوت معناداری نداشت.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آموزش بردانش شرکت‌کنندگان تاثیر داشت اما روش آموزش در افزایش دانش تاثیر نداشت. بنابراین با توجه به مشکلاتی که به دلیل عدم حضور پزشکان در محل خدمت آنان هنگام شرکت در دوره‌های بازآموزی پیش می‌آید، به نظر می‌رسد می‌توان از خودآموز نیز در بازآموزی پزشکان استفاده نمود.