تاثیر آموزش‌های شناختی- رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی

مقدمه: با توجه به اهمیت کیفیت زندگی در بیماری های مزمن، و نقش آموزش در بهبود آن، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش‌های شناختی- رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی در شهر اصفهان انجام شد.روش‌ها: در این پژوهش تجربی، نمونه مورد مطالعه 56 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان چمران و مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان بودند که به صورت تصادفی گزینش، و با روش تخصیص تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی در طی هشت جلسه دو ساعته، به صورت گروهی، آموزش دیدند. هر دو گروه آزمودنی‌ها پرسشنامه کیفیت زندگی مک‌نیو ویژه بیماران قلبی را قبل از شروع آموزش و دو هفته پس از پایان آموزش تکمیل نمودند. برخی اطلاعات جمعیت‌شناختی آزمودنی‌ها نیز به همراه پرسشنامه اصلی جمع‌آوری شد.تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و از طریق آزمون‌های آماری، t مستقل، مجذور کای و کولموگروف اسمیرینف و تحلیل کواریانس انجام شد.نتایج: آموزش‌های شناختی- رفتاری با شاهد اثر احتمالی پیش‌آزمون در سه خرده مقیاس کیفیت زندگی و نمره کل کیفیت زندگی تاثیر معنی‌دار داشت.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بهره‌گیری از مداخلات شناختی- رفتاری شیوه مناسبی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی در کنار سایر درمان‌های پزشکی می‌باشد.