تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به شیوه بازخورد ویدیویی بر قابلیت بالینی کارورزان

مقدمه: با وجود توافق کلی بر مفید بودن آموزش مهارت‌های ارتباطی، چالش‌های روش شناختی در زمینه روش آموزش این مهارت‌ها وجود دارد. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به روش بازخورد ویدیویی بر بهبود قابلیت بالینی با روش مرسوم سخنرانی انجام گرفته است.روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، آینده‌نگر و دو سو کور در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر روی دو گروه 20 نفری از کارورزان انجام شد. هر دو گروه ابتدا آموزش به روش سخنرانی دیدند و بلافاصله از آنها امتحان osler (objective structured long examination record) به عمل آمد. سپس برای گروه تجربی گارگاه بازخورد ویدیویی اجرا شد و دو ماه بعد برای هر دو گروه همان امتحان اجرا شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون‌های من- ویتنی و ویل‌کاکسون و مجذور کای تحلیل گردید.نتایج: دو گروه از نظر جنس، سن و ماه کارورزی تفاوت آماری معنی‌دار نداشتند. نمرات osler-i در هر دو گروه تفاوتی معنی‌دار نداشت، ولی تفاوت نمرات osler-ii معنی‌دار بود. تفاوت نمرات osler-i با osler-ii در گروه تجربی معنی‌دار و در گروه شاهد بدون معنی بود. مهارت در گرفتن شرح حال، انجام معاینه فیزیکی و تشخیص و درمان در گروه تجربی، قبل و بعد از شرکت در کارگاه تفاوت معنی‌دار داشت.نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های ارتباطی به روش بازخورد ویدیویی سبب ارتقای توانایی کارورزان در گرفتن شرح حال، انجام معاینه فیزیکی و افزایش صحت تشخیص و درمان می‌شود. ضمن تاکید بر لزوم آموزش مهارت‌های ارتباطی، روش باز خورد ویدیویی می‌تواند به عنوان یک روش آموزشی مورد توجه قرار گیرد.