پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی بر اساس خودکارآمدی تحصیلی: نقش میانجی پایداری تحصیلی

مقدمه: فرسودگی تحصیلی پیامدهای منفی قابل‌ملاحظه‌ای برای دانشجویان در پی دارد. بنابراین، شناسایی عوامل بازدارنده آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی با توجه به نقش میانجی پایداری تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد.روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودند که از این تعداد 391 نفر با روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شد. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی میگلی(midgley) و همکاران، فرسودگی تحصیلی برسو(bresó) و همکاران و پایداری عمومی داکورث و کوین(duckworth & quinn) پاسخ دادند. داده‌ها از طریق آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و مد‌ل‌یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفت.نتایج: خودکارآمدی تحصیلی به‌طور مستقیم، پایداری تحصیلی را پیش‌بینی می‌کند (ß=0.63 ,p<0.01) و اثر مستقیم خودکارآمدی تحصیلی بر فرسودگی تحصیلی دانشجویان منفی و معنی دار است (ß=0.31 ,p<0.01). همچنین، خودکارآمدی تحصیلی به‌طور غیرمستقیم، از طریق پایداری تحصیلی می تواند بر فرسودگی تحصیلی تاثیر بگذارد (ß=0.29 ,p<0.01). بر این اساس می‌توان گفت پایداری تحصیلی در رابطه میان خودکارآمدی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی دارای نقش میانجی است.نتیجه‌گیری: تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان می‌تواند موجبات افزایش پایداری تحصیلی آن‌ها را فراهم آورده و از این طریق به کاهش فرسودگی تحصیلی آن‌ها کمک نماید. بنابراین پیشنهاد می‌شود در برنامه‌های آموزشی، تقویت خودکارآمدی و پایداری تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.

predicting medical students’ academic burnout based on academic self-efficacy: the mediating role of academic grit

introduction: academic burnout has significant negative consequences for students. accordingly, identifying inhibiting factors is of particular importance. the purpose of this research was to investigate the mediating role of academic grit in the relationship between the academic self-efficacy and academic burnout in medical students.methods: the study was descriptive with a correlational design. the population consisted of all students of kashan university of medical sciences, iran, in academic years 2022-2023 among which 391 students were selected through the use of multistage sampling. the data collection instruments included questionnaires of midgley academic self-efficacy, bresso et al.’s academic burnout and general grit of duckworth and quinn. the data were analyzed using pearson’s correlation coefficient and structural equation modeling.results: the results revealed that academic self-efficacy directly predicts academic grit (p<0.01, ß=0.63) and the direct effect of academic self-efficacy on students’ academic burnout is negative and significant. (p<0.01, β=0.31). besides, academic self-efficacy could indirectly affect academic burnout through academic grit. (p<0.01, ß=0.29). this way, it can be inferred that academic grit plays a mediating role in the relationship between academic self-efficacy and academic burnout.conclusion: strengthening students’ academic self-efficacy can increase their academic stability and thus help to reduce their academic burnout. therefore, it is suggested to pay attention to the improving of self-efficacy and academic grit in educational programs.