تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‎گیری‎ بالینی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: تصمیم گیری بالینی یک جزء اصلی عملکرد بالینی است که پیامد قضاوت بالینی صحیح است و اساس کار برای مراقبت از بیمار است. تصمیم گیری صحیح بیش از هر عاملی بر کیفیت ارائه خدمات به بیماران تاثیر می گذارد. انفجار دانش پزشکی و لزوم استقلال عملکرد دستیاران، تصمیم گیری بالینی در شرایط دشوار را برای آنان پیچیده تر نموده است؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم گیری بالینی انجام شد.روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت‌کنندگان، دستیاران پزشکی سال اول تا چهارم شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند که برای انتخاب آنان از روش نمونه گیری هدف‌مند با در نظر گرفتن حداکثر تنوع استفاده شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته انفرادی جمع آوری و به طور همزمان تحلیل شد. برای مدیریت تحلیل داده ها از نرم‌افزار maxqda-10 استفاده شد.نتایج: تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم گیری بالینی، در 3 طبقه اصلی شامل نارسایی الزامات تصمیم گیری بالینی ، الزام به تصمیم‌گیریِ مبتنی بر شرایط حاکم بر عرصه بالین و فقدان حمایت حرفه ای سازمان‌دهی شد.نتیجه‌گیری: با توجه به این که تصمیم گیری بالینی در ساختاری متشکل از شرایط حاکم بر عرصه بالین، امکانات و تجهیزات موجود و نیز روابط حرفه ای در محیط کاری شکل می گیرد؛ لذا رفع چالش های مرتبط با تصمیم‌گیری بالینی مستلزم بسترسازی فرهنگی، آموزشی، حرفه‌ای و نیز بهبود روابط میان فردی است.

Exploring the Experiences of Medical Residents from Clinical Decision- Making: A Qualitative Study

Introduction: Clinical decisionmaking is a key component of clinical practice that affects the quality of providing patient services. The explosion of medical knowledge and the need for autonomy of residents #39; performance has made clinical decision making more difficult for residents. This study explores the experiences of medical residents from clinical decision making.Methods: A qualitative content analysis approach was adopted. Individual semistructured interviews with medical residents were done. The participants were the medical residents from the hospitals of Tabriz University of medical sciences. Purposive sampling method with the maximum variation was employed. Data collected by individual semistructured interviews until data saturation and concurrently analyzed. MAXQDA 10 was used to manage the textual data.Results: Three main categories emerged from the experiences of medical residents including, inadequacy of clinical decision making requirements, decision making based on the prevailing conditions in the clinical setting and lack of supportive professional relations.Conclusion: Given that clinical decision making is formed in a structure consisting of the climate of clinical setting, available facilities and equipment as well as professional relationships in workplace; therefore, elimination of barriers requires improving the cultural, educational, professional settings and interpersonal relationship.