ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی با به‌کارگیری مدل یک به یک: رویکرد اقدام‌پژوهی

مقدمه: یکی از روش‌های ارتقای آموزش بالینی اقدام پژوهی است. هدف مطالعه حاضر تاثیر به کارگیری مدل یک به یک در ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی با استفاده از این رویکرد است. روش‌ها: این مطالعه اقدام پژوهی با استفاده از مدل چهار گانه لوین با مشارکت افراد ذی‌نفع شامل دانشجویان مامایی، کارشناسان مامایی و مدیر گروه مامایی انجام گرفت. پنج بحث گروهی متمرکز و از طریق تحلیل محتوای کیفی مرسوم انجام شد و راه‌کار پیشنهادی ارتقای کیفیت یادگیری بالینی به صورت مدل آموزش یک به یک طراحی گردید. سپس بر اساس برنامه آموزشی تدوین شده، برنامه آموزشی در دو ترم تحصیلی اجرا شد. نتایج: یافته‌های مرحله اول نشان داد که میانگین تعداد دانشجو در هر گروه، میانگین حضور دانشجو در هر شیفت و میانگین تعداد خدمت ارائه شده (زایمان، کارگذاری وسیله داخل رحمی) در یک شیفت کاری مطلوب نبود که نشانگر نقایصی در حیطه‌های مهارتی، شخصیتی و مدیریتی در آموزش بالینی دانشجویان مامایی بود. پس از اجرای مدل یک به یک در دو ترم تحصیلی با ساعات حضور موثر دانشجو در بالین و افزایش تعداد خدمات انجام شده توسط وی در هر شیفت کاری و به طور کلی با بهبود عوامل مهارتی، شخصیتی و مدیریتی همراه بود. نتیجه‌گیری: به کارگیری مدل یک به یک در ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی نقش موثری دارد ولی برنامه‌ریزی آن و جلب مشارکت همکار آموزشی با چالش‌هایی رو به رو است.

Improving the Quality of Clinical Learning of Midwifery Students through One-by-One Model: An Action Research Approach

Introduction: Action research is one of the ways to promote clinical education. This study sought to investigate the possible effect of using onebyone model to improve of quality in clinical learning of midwifery students in Shahid Sadoughi University of Medical Sciences.Methods: This action research study was conducted through Lewin #39;s model with the participation of stakeholders including midwifery students, midwifery experts, and midwifery department head. Five focusgroup discussions were held. Data were analyzed through conventional qualitative content analysis and the suggested solutions to promote the quality of clinical learning were designed as a onebyone teaching model. Then, according to developed training program, intervention was conducted in two semesters.Results: The findings of the first stage revealed that the average number of students in each group and in each work shift, and the average number of services provided (delivery, IUD insertion) in a work shift were not desirable which showed shortcomings in the factors of skills, personality, and management in clinical education of midwifery students. After implementing a onebyone model in two semesters, effective hours of student presence in the clinic and the number of services performed by them increased in each work shift and generally skill, personality, and management of the improved factors.Conclusion: Applying a onebyone model has an effective role in promoting the quality of clinical learning of midwifery students, but planning and attracting the participation of an educational colleague are challenging tasks.