ارتباط بین سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

مقدمه: سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت و تدبیری جهت رویارویی با استرس در طول دوره تحصیل بخصوص در دانشجویان است. با توجه به تاثیر عوامل فرهنگی و اقلیمی روی هردو مولفه سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین سلامت معنوی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال 1397 انجام گردید.روش‌ها: دراین پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی جامعه آماری، دانشجویان علوم پزشکی بوشهر بودند که تعدادشان 2100 نفر بود و نمونه تعداد 330 دانشجو بود که به صورت تصادفی ساده از رشته‌های پزشکی و دندان‌پزشکی، پیراپزشکی، پرستاری و بهداشت انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودتنظیمی در یادگیری وینستین (weinstein) و پرسشنامه سلامت معنوی (swbs )استفاده شد.، آزمون‌های‌ کروسکال والیس و من‌ویتنی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.نتایج: میانگین نمره سلامت معنوی 17.43 ± 81.27( از مجموع نمره120 )به دست آمد که 82.4% افراد نمره متوسط (بین 9941)، داشتند. بین سلامت معنوی و سن (0.0001=p)، سنوات تحصیلی (0.005=p) ، جنسیت (0.0001=p)، محل سکونت ( 0/008=p) و تحصیلات پدر (0.012 =p) رابطه معنادار وجود داشت. میانگین نمره خودتنظیمی در یادگیری 13.61 ± 94.91(از مجموع 160نمره) به دست آمد. همچنین بین سلامت معنوی و خود تنظیمی در یادگیری همبستگی مثبت و معنادار (0.22 =r و p=0.001 وجود داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به نقش سلامت معنوی در مثبت‌نگری و ایجاد آرامش و کمک به بهبود عملکرد فردی به نظر می‌رسد لازم است سلامت معنوی در برنامه‌ریزی‌های آموزشی و فرهنگی به خصوص در حیطه عملی وارد شود.

Relationship between Spiritual Health and Academic Achievement among Students of Bushehr University of Medical Sciences

Introduction: Spiritual health is one of the four dimensions of health and it is a way to deal with stress during education. Considering the effect of cultural and geographical factors on both the spiritual health and educational achievement study was done to investigate the relationship between spiritual health and academic achievement of students of Bushehr University of Medical Sciences in the academic year 2018.Methods: This study is a descriptiveanalytical and cross Population was 2100 students of Bushehr University of Medical Sciences and the sample size was 330 and they were selected from the fields of medicine, dentistry, paramedical, nursing and health by simple random method.For collection of data, a form of information including demographic variables was used. A selfregulatory in learning and spiritual wellbeing scale (SWBS) questionnaire was employed. KruskalWallis and MannWhitney tests were used to analyze the data.Results: The mean spirituality wellbeing score was 81.27 ± 17.43, of 120 which 82.4% of the subjects had a moderate score (4199). Spiritual health and age (P=./0001), academic years (P=./005) gender (P=./0001), place of residence (P=./008) and fatherchr('39')s education(P=./012) were among the significant relationships. The mean selfregulation score for learning was 94.91 ± 13.61. There was also a positive and significant correlation between spiritual health and selfregulation in learning (r=./22 , p=./001)Conclusion: Considering the role of spiritual health in positivism, creating relaxation and helping to improve individual performance, it seems that spiritual health needs to be introduced in educational and cultural planning, especially in the field of practice.