ارتباط گرایش به تفکرانتقادی با مهارت استدلال بالینی رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: ﻗﻀﺎوت در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی ﺧﻄﯿﺮ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، تصمیم‌ﮔﯿﺮی ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺣﯿﺎت در ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﺗﻔﮑﺮ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎدی در ﺣﻮزه ﺳﻼﻣﺖ را اﻟﺰاﻣﯽ ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎیﺪ. اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ منظور ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻴﺰان ﮔﺮاﻳﺶ به تفکر انتقادی با مهارت استدلال بالینی در رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1396 انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی جامعه آماری شامل دستیاران مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1396بیمارستان‌های الزهرا و امین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه گیری به صورت سرشماری انجام پذیرفت و 48 دستیار شامل 22 پسر (45.8 درصد) و 26 دختر (54.2 درصد) در این مطالعه شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسشنامه‌های سمتاک (سنجش میل به تفکر انتقادی کالیفرنیا) و سنجش میزان مهارت استدلال بالینی (diagnostic thinking inventory) جمع‌آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آنالیز واریانس تحلیل گردید. نتایج: از میان شرکت‌کنندگان89.6 درصد ازگرایش مثبت و قوی به تفکر انتقادی و10.4 درصد از گرایش متزلزل برخوردار بودند. میانگین نمره مهارت استدلال بالینی105.13 از مجموع150 نمره بود. از نظر آماری بین گرایش به تفکر انتقادی و میزان مهارت استدلال بالینی در کل ارتباط معنادار مشاهده نشد (0.198=p) اما در سطح خرده مقیاس‌ها ارتباطات جالب توجهی ملاحظه گردید. نتیجه‌گیری: با استفاده از نتایج خرده مقیاس‌های تفکر انتقادی می‌توان کیفیت امتحانات انتخاب دستیار را ارتقا بخشید و اﻫﻤﯿﺖ ایﻦ دو مسآله در اﻣﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ‌ﮔﯿﺮی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ارﺗﻘﺎی ﺳﻄﺢ ﻣﻬﺎرت ﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻟﺰوم ﺗﻮﺟﻪ بیش تر ﺑﻪ ایﻦ مسآله در ﺣﻮزه ﺳﻼﻣﺖ و ایﺠﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﮔﻨﺠﺎﻧﺪن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎیﯽ ﺑﺮای ارﺗﻘﺎی آﻧﻬﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ دستیاران را ﺿﺮوری ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎید.

The Relationship between Critical Thinking Disposition and Clinical Reasoning in Medical Residents of Medical University of Isfahan

Introduction: Judgment on serious clinical situation, deciding to maintain the vitality of human in sophisticated problems, and thinking in difficult situations require critical thinking in the field of health. In the academic year 2017, this study examined the relationship between Critical Thinking Disposition and Clinical Reasoning in Medical Residents of Medical University of Isfahan (MUI).Methods: This crosssectional study was a descriptiveanalytic type. The statistical consisted of the assistants in Alzahra and Amin Hospitals of MUI. The sampling process was carried out in a census (total number), and 48 including 22 male (45.8%) and 26 female (54.2%) assistants participated in this study. The data were collected through SAMTAC questionnaires and DTI) Diagnostic Thinking Inventory( questionnaires. Finally, data were analyzed both descriptively and inferentially using Analysis of Variances. Results: From among the participants 89.6% adopted positive attitude towards critical thinking and 10.4% adopted ramshackle attitudes towards critical thinking. The average score of clinical reasoning was 105.13 from among 150 scores. From inferential point of view, there were no significant relationship between critical thinking and clinical reasoning skill (p = 0.198). However, as to subscales a significant relationship was disclosed. Conclusion: Using critical thinking subscales, the quality of assistant exam selection can be enhanced, and the importance of these two issues in clinical decisionmaking and the promotion of clinical skills requires more attention in the field of health. This way, to upgrade training programs of assistants making changes and inclusion of activities seem to be indispensable.