رابطه اکتشافی بین عقاید معرفت‌شناختی و یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان پرستاری

مقدمه: یادگیری خودراهبر فرآیندی است که در آن یادگیرندگان مسوولیت برنامه ریزی اجرا و ارزشیابی یادگیری خود را بر عهده دارند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه اکتشافی بین عقاید معرفت شناختی و یادگیری خود راهبر در بین دانشجویان پرستاری انجام شد.روش ها: این مطالعه در بین دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه آزاد اصفهان (خوراسگان) به روش توصیفی و از نوع همبستگی با جامعه آماری که به تفکیک در دو دانشگاه به تعداد 436 و 387 نفر بود، به اجرا در آمد. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به ترتیب از دو دانشگاه تعداد 159 و 141 نفر به عنوان نمونه برآورد گردید. ابزار پژوهش دو پرسشنامه ی خود راهبری و معرفت شناسی بودکه در پژوهش های قبلی روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش به کمک بسته آماری در علوم اجتماعی نسخه 22 انجام پذیرفت. نتایج: ضرایب همبستگی بین مولفه های خود راهبری (خود مدیریتی، تمایل به یادگیری و خودکنترلی) به ترتیب با مولفه های حقیقت روشن و آشکار است 0.251، 0.361 و0.430، تفکر راجع به خود وقت تلف کردن است 0.170، 0.298 و 0.405، یادگیری نیازمند تلاش و کوشش است 0.128، 0.250، 0.310، دانش را باید به سرعت به دست آورد 0.074، 0.051، 0.018 و هوش پویا نیست 0.099، 0.078، 0.055 به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مولفه ی حقیقت روشن و آشکار است مولفه های خود راهبری را به میزان 6.11 و 18درصد، تفکر راجع به خود وقت تلف کردن است 9.3 و 16درصد و یادگیری نیازمند تلاش و کوشش است نیز تمایل به یادگیری و خود کنترلی را به میزان 6 و9 درصد تبیین می کند. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که عقاید معرفت شناختی می توانند در گرایش افراد به سمت یادگیری خود راهبر موثر باشند.