ارائه مدلی برای ارتقای اشتیاق تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: توجه به انگیزه و پیشرفت دانشجویان از نظر علمی و فرهنگی حائز اهمیت است. از عوامل موثر در پیشرفت و موفقیت دانشجویان مفهوم اشتیاق تحصیلی است. این پژوهش با هدف تبیین رابطه بین متغیرهای اشتیاق تحصیلی و عوامل موثر فردی و دانشگاهی و در نتیجه ارائه مدلی برای ارتقای اشتیاق تحصیلی انجام شد. روش ها: این مطالعه در دو بخش کیفی کمی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران انجام شد. تعداد 364 نفر به روش نمونه گیری ترکیبی انتخاب شدند. داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبه و در بخش کمی از طریق پرسشنامه روا و پایا جمع آوری گردید. تحلیل داده های کیفی از طریق کد گذاری باز، محوری و انتخابی صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های کمی، در بخش آمار توصیفی فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار و واریانس، و در بخش آمار استنباطی از آزمون های t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی اکتشافی، ضریب رگرسیون، تحلیل عاملی تاییدی و تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار لیزرل استفاده گردید. نتایج: میانگین اشتیاق تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی 3.47 (از مجموع 5 نمره) با انحراف معیار0.47و از حد متوسط بالاتر بود. بین عوامل فردی با اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت (0.58) و معناداری در سطح 0.01 وجود داشت، همچنین بین عوامل دانشگاهی با اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت (0.40) و معناداری در سطح 0.01 وجود داشت. نتایج بخش ساختاری مدل ارتقای اشتیاق تحصیلی نشان داد، عوامل فردی با ضریب 0.79و عوامل دانشگاهی با ضریب 0.23 در ارتقای اشتیاق تحصیلی دانشجویان تاثیرگذار هستند، این دو عامل 84% واریانس اشتیاق تحصیلی را تبیین می کند. نتیجه گیری: با تقویت عوامل فردی و عوامل دانشگاهی می توان اشتیاق تحصیلی را در دانشجویان علوم پزشکی ارتقا بخشید.

A Model for Promoting Academic Engagement in Medical Sciences Students

Introduction: Attention to scientific and cultural motivation and progress of students is very important. Academic engagement is one of the main factors of academic achievement and success. The purpose of this study was to explain the relationship between the variables ldquo;academic engagement rdquo; and ldquo;individual and academic factors rdquo; and therefore, to present a model for promoting academic engagement.Method: This mixed method (qualitativequantitative) study was carried out in Islamic Azad University, Tehran Medical Branch. A total of 364 students were selected using combination sampling method. Data collection tools were interview in the qualitative part and a valid and reliable questionnaire in the quantitative part. The qualitative data were analyzed through open, axial and selective coding. The quantitative data were analyzed in LISREL software by means of descriptive statistics including frequency, percentage frequency, mean, standard deviation and variance, and inferential statistics including onesample ttest, Pearson correlation coefficient, exploratory factor analysis, regression coefficient, confirmatory factor analysis, and structural equation modeling.Results: The mean score of academic engagement was 3.47 ±0.47 (total=5) and above the average. There was a positive (0.58) and significant correlation between individual factors and academic engagement at the 0.01 level. There was also a positive (0.40) and significant correlation between academic factors and academic engagement at the 0.01 level. Results of the structural part of the promotion model showed that the individual and academic factors were influential in promoting academic engagement by a 0.79 and 0.23 coefficient respectively. These two factors explained 84% of the variance of academic engagement.Conclusion: Reinforcement of individual and academic factors can promote academic engagement in medical sciences students.