عوامل محدود‌کننده و تسهیل‌گرهای اثربخشی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه: چالش های آموزش بالینی در مطالعات متعددی از منظر دانشجویان پرستاری توصیف و تبیین شده است، اما کم تر مطالعه ای به تبیین عمیق این عوامل در بین اساتید پرستاری و مدیران پرستاری مراکز آموزشی درمانی پرداخته است. هدف از این مطالعه، توصیف و تبیین تجارب اساتید بالینی و مدیران پرستاری از عوامل تاثیرگذار بر اثربخشی آموزش بالینی است. روش ها: مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوی مرسوم انجام شد. مشارکت کنندگان شامل 18 نفر از اعضای هیات علمی و مربیان بالینی و مدیران پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده ها انجام شد. روش گردآوری داده ها، مصاحبه های فردی نیمه ساختار یافته و یادداشت های عرصه بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دست نویس و به صورت خط به خط تحلیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با شیوه تحلیل محتوای مرسوم انجام شد. نتایج: تحلیل کیفی داده ها منجر به ظهور دو طبقه اصلی تسهیل گر و محدود کننده اثربخشی آموزش بالینی شد. طبقه محدود کننده اثربخشی آموزش بالینی در برگیرنده چهار زیر طبقه فضای فیزیکی و روانی بخش های آموزشی، تراکم دانشجو، نبود رویکرد تیمی در مراقبت و آموزش و الگوهای نقش نامناسب بود و طبقه درون داده های تسهیل گر آموزش بالینی شامل دو زیر طبقه مربیان مجرب و مدبر و پرستاران بالینی با صلاحیت بود. نتیجه گیری: چالش های مربوط به اثربخشی آموزش بالینی پرستاری دغدغه مشترک دانشجویان، پرستاران، و اساتید پرستاری است. بنابراین رفع چالش های آموزش بالینی پرستاری با توجه به ماهیت مشکلات، هم فکری و مشارکت دانشکده های پرستاری و معاونت های درمان و آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی را می طلبد.

Restrictive and Facilitating Factors of Nursing Students` Clinical Education Effectiveness

Introduction: Challenges of clinical education have been described and explored from the viewpoints of nursing students in numerous studies, but few studies have deeply explained these factors from the perspective of nursing faculty members and nursing managers of teaching hospitals. The aim of this study was to describe and explain the experiences of nursing faculty members and nursing managers about the factors that affect clinical education effectiveness.Methods: The study employed a conventional qualitative content analysis approach. Participants included 18 faculty members, clinical instructors and nursing managers of Isfahan University of Medical Sciences. Purposive sampling was conducted until data saturation. Data were collected through individual semistructured interviews and field notes. All the interviews were recorded, transcribed and analyzed line by line. The data were analyzed using conventional content analysis.Results: Qualitative analysis of the data yielded two main categories of restrictive and facilitating factors of clinical education effectiveness. Restrictive factors included four subcategories: physical and psychological atmosphere of training units, student density, lack of teamwork approach in caring and training, and inappropriate role models. Facilitating factors consisted of two subcategories: experienced and tactful instructors and competent clinical nurses.Conclusion: The challenges of nursing clinical education effectiveness are the common concern of students, nurses, and nursing faculty members. Thus, considering the nature of the problems, cooperation of faculties of nursing and vice chancellors for treatment and education of medical universities is necessary to overcome these challenges.