وضعیت نظارت بالینی درآموزش مامایی از دیدگاه اساتید و دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: اجرای نظارت بالینی بر آموزش دانشجویان باعث دستیابی به استاندارد های مطلوب در مراقبت از بیمار می گردد. تحقیق حاضر با هدف بررسی وضعیت نظارت بالینی در آموزش مامایی از دیدگاه اساتید و دانشجویان مامایی در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 90 دانشجوی مامایی مشغول به تحصیل در واحد های مختلف کارورزی در عرصه و 25 نفر از اساتید مامایی به روش سرشماری شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استانداردcctei با 15 سوال و مقیاس لیکرت 5 درجه ای بود. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و anova استفاده گردید. نتایج: در نهایت 80 پرسشنامه از دانشجویان و 20 پرسشنامه تکمیل شده توسط اساتید تحلیل شد. وضعیت نظارت بالینی درآموزش مامایی از دیدگاه اساتید و دانشجویان دارای سطح متوسط با نمره میانگین 52/5 از نمره کل 75 بود، البته اختلاف معناداری بین دیدگاه اساتید و دانشجویان مامایی در مورد وضعیت نظارت بالینی وجود داشت، به طوری که از نظر اساتید وضعیت نظارت بالینی در سطح بالا و با نمره میانگین 60/3 (5/07=sd) گزارش گردید و از نظر دانشجویان وضعیت نظارت بالینی با همان مقیاس در سطح متوسط با نمره میانگین 46/2 (0/94=sd) گزارش شد، همچنین وضعیت نظارت بالینی در چینش های مختلف بالینی تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد اختلاف دیدگاه اساتید و دانشجویان در مورد وضعیت نظارت بالینی در آموزش مبتنی با نیازهای دانشجویان بوده است، به گونه ای که دانشجویان در آموزش مهارت های تشخیصی، احساس نیاز بیش تری به آموزش داشتند که این احساس نیاز از طرف اساتید تا حدودی تامین نشده است. از آنجایی که نظارت بالینی تعامل دو طرفه بین استاد و دانشجو است، برای تبیین این اختلاف دیدگاه، پژوهش های بیش تر توصیه می شود.