learner initiatives across question-answer sequences: a conversation analytic account of language classroom discourse

This paper investigates learnerinitiated responses to english language teachers’ referential questions and learner initiatives after teachers’ feedback moves in meaningfocused questionanswer sequences to analyze how interactional practices of language teachers, their initiation and feedback moves, facilitate learner initiatives. classroom discourse research has largely neglected learner initiative in this pedagogically crucial arena. addressing this pedagogical issue and drawing on sociocultural theory and situated learning theory, this qualitative study focuses on meaningfocused questionanswer sequences to understand whether unfolding sequences, as structured by teachers, solicit learnerinitiated participation. the data come from 10 videotaped and transcribed lessons from seven english teachers and their intermediate level students, at four private language institutes in iran, which were analyzed within conversation analysis framework. based on detailed analysis of classroom episodes, a very small number of learner initiatives was uncovered. the analysis revealed that several interactional practices by teachers (addressing the whole class, extending waittime, encouraging studentstudent interaction, acknowledging response, giving positive feedback, and using continuers) tend to prompt learners’ initiation and learners can also create learning opportunities for themselves (following silence or following their own or other initiation). to characterize the findings, a typology of interactional acts that prompt solicited and unsolicited learner initiation is also provided. some episodes are analyzed and the implications for teachers and teacher educators are also discussed.

گفتگوکاوی پیشقدمی زبان‌آموزان در تعاملات پرسمانی در کلاس‌های زبان انگلیسی

هدف مقاله حاضر تجزیه و تحلیل کیفی پیشقدمی زبان آموزان در پاسخ به پرسش‌های ارجاعی و پیشقدمی آنها بعد از نوبت بازخورد معلم است و نقش اعمال تعاملی معلمان زبان نوبت‌های شروع تعامل و بازخورد را در ایجاد فرصت های پیشقدمی زبان‌آموزان در تعاملات انتقال معنا بررسی می کند. جهت جمع‌آوری داده‌ها، تعاملات و میان‌کنش‌های ده کلاس از هفت معلم و زبان آموزان آنها با توانش زبانی سطح متوسط در چهار آموزشگاه مختلف زبان انگلیسی در ایران ضبط و تصویربرداری شد؛ و سپس تعاملات ضبط شده به صورت نوشتاری و بر اساس اصول و قراردادهای روش گفتگوکاوی تهیه و تجزیه و تحلیل شد. براساس تحلیل‌های انجام شده بر روی این داده‌ها، پیشقدمی زبان‌آموزان در تعامل کلاسی حین پرسش و پاسخ بسیار کم رخ می‌دهد. مشاهدات و تجزیه و تحلیل تعاملات پرسمانی نشان می‌دهد که بین عملکرد پرسمانی معلمان تفاوت معناداری وجود دارد و نیز برخی اعمال تعاملی از سوی معلمان، زبان‌آموزان را برای پیشقدمی در صحبت ترغیب می‌کند؛ مثل هنگامی که معلم تمامی زبان‌آموزان را برای پاسخ مورد خطاب قرار دهد، فرصت کافی برای پاسخگویی بدهد، تعامل زبان آموززبان آموز را تشویق کند، از پاسخ ها قدردانی کند، بازخورد مثبت دهد و از شوخی و جملات ترغیب کننده برای ادامه شرکت زبان آموز استفاده کند. گاهی نیز خود زبان آموزان بعد از سکوت کلامی و یا بعد از پیش قدمی خود یا همکلاسی‌هایشان، بدون ترغیب معلم برای صحبت و مشارکت در توالی پرسمان پیشقدم می شوند. در پایان، آموزش‌های کاربردی نظیر بهینه‌سازی پرسمان معلمان و ارتقای حرفه ای‌آنها از طریق مشاهده کلاس و گفتگوکاوی تعامل کلاسی ارائه شده است.