the or that: definite and demonstrative descriptions in second language acquisition

Since heubner's (1985) pioneering study, there have been many studies on (mis) use/ nonuse of articles by l2 learners from articleless and article languages the present study investigated how persian l2 learners of english produce and interpret english definite descriptions and demonstrative descriptions it was assumed that definite and demonstrative descriptions share the same central semantics of 'uniqueness', although they differ in the domain relative to which uniqueness is computed. while the book denotes the unique book in the discourse, that book denotes the unique book in the immediately salient situation. persian has demonstratives and is partially marked for specificity, while english encodes definiteness. persian l2 learners, due to lack of an equivalent for english definite marker 'the' in their language, use demonstratives as one of the compensating mechanisms to encode definiteness in definite descriptive contexts. a forcedchoice elicitation production task and a picturebased comprehension task were used to examine the l2 learners' ability to distinguish definite and demonstrative contexts. l2 learners were able to acquire both definite and demonstrative descriptions, but were more targetlike regarding demonstratives than definite descriptions. the variability in choosing articles and demonstrative adjectives in one specific context (e.g. applying both the and that in contexts specific to the only or that only) shows that persian efl learners equate ān with both the and that. this, also indicates that l1 transfer determines the l2 learners' choices.

فراگیری حرف تعریف (the) و ضمیر اشاره (that) در زبان انگلیسی

این پژوهش به بررسی اینکه چگونه فراگیران فارسی زبان توصیف های معرفه (the book)، و اشاره (that book) را درک و تولید می‌کنند، می‌پردازد. پیرو نظریات هاکینز (1991)، رابرتز (2002)، و والتر (2006)، فرض بر این است که توصیف‌های معرفه و اشاره در ویژگی منحصر به فرد بودن اشتراک معنایی دارند. زبان فارسی دارای صفات اشاره است و تا حدودی روی برجستگی تنظیم شده است، در حالیکه زبان انگلیسی در کنار داشتن صفات اشاره، یک حرف تعریف نیز دارد و بر ویژگی معرفگی تنظیم شده است. فراگیران فارسی زبان به واسطه نبود حرف تعریفی معادل آنچه در انگلیسی برای توصیف های معرفه متمایز شده است، از صفات اشاره به عنوان یک مکانیسم جبرانی برای کدگذاری معرفگی در توصیف‌های معرفه بهره می‌گیرند. در این پژوهش از دو آزمون تولیدی انتخاب گزینه و آزمون درک بر پایه ی تصویر برای سنجش توانایی فراگیران در باز شناختن توصیف‌های معرفه و اشاره استفاده شده است. نتایج نشان داد که فراگیران قادر به باز شناختن توصیف‌های معرفه از اشاره بودند. آنها همچنین قادر به اکتساب این توصیف‌ها بودند، اما فراگیران در اکتساب توصیف‌های اشاره به متکلمان بومی زبان انگلیسی نزدیک‌تر بودند. بی‌ثباتی در انتخاب حرف تعریف و صفت اشاره در یک بافت خاص (مثلاً بافتی که در آن تنها استفاده از حرف تعریف لازم است)، گویای این حقیقت است که فراگیران آن (صفت اشاره در زبان فارسی) را معادل هر دوی the و that تلقی می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که انتقال از زبان اول تعیین‌کننده‌ی انتخاب‌های فراگیران است.