the construct of interlanguage pragmatic learning strategies: investigating preferences of high vs. low pragmatic performers

Interlanguage pragmatics (ilp) has witnessed a growing body of research in the past two decades. one of the underexplored domains of l2 pragmatics is the role of learning strategies specifically tailored for the development of ilp knowledge. therefore, this investigation aimed to determine the significant interlanguage pragmatic learning strategies (ipls) used by high vs. low l2 pragmatic achievers. it was conducted in two phases. first, a multiplechoice discourse completion test including five common english speech acts was administered to 500 efl learners. next, 80 highest and 80 lowest ilp performers were orally interviewed and their answers were audiotaped. the most important interlanguage pragmatic learning strategies were extracted from l2 learners' interviews. the elicited ipls were arranged based on cohen's (2005, 2010) classification, the findings of the study itself, and an analogy with general language learning strategies (lls) classification suggested by oxford (1990). the extracted ipls were divided into six categories of memoryrelated, cognitive, social, affective, metacognitive and compensatory ipls. the high ilp performers used more strategies in all the six categories. the main conclusion of this study is that the use of more ipls means a better ilp knowledge of speech acts. the most significant implication of the current study was that ilps need to be taught to l2 learners to enhance their ilp knowledge in general and their speechactspecific competence in particular.

ساختار راهبردهای یادگیری توانش منظورشناختی: بررسی راهبردهای ترجیحی زبان آموزان دارای توانایی منظورشناختی کم

حیطه­ مطالعات منظورشناسی در دو دهه گذشته شاهد تحقیقات رو به­ رشد بوده­است. یکی از زمینه هایی که در مورد توانش منظورشناختی زبان خارجی کمتر بررسی شده است، نقش راهبردهای یادگیری زبان است که به طور خاص برای توسعه­ دانش منظورشناختی زبان­آموزان به­ ­کار ­می­­رود. برای پاسخ به این خلاء تحقیقاتی، در تحقیق حاضر سعی­ شده ­است که مهم­ترین راهبردها­ی یادگیری توانش منظورشناختی به­کار­برده­شده توسط زبان­آموزان ایرانی با عملکرد قوی و ضعیف منظور شناختی مشخص­ شود. این تحقیق در دو مرحله انجام­ شد.  در مرحله­ی نخست، آزمون چهارگزینه­ای منظورشناختی شامل پنج کنش کلامی پربسامد زبان انگلیسی به 500 زبان­آموز ایرانی داده ­شد. در مرحله­ی دوم، از 80 زبان­آموز با قوی­ترین و از 80 زبان­آموز با ضعیف­ترین عملکرد در آزمون منظورشناختی اجرا­­شده مصاحبه به عمل­آمد و پاسخ­های آنها ضبط شد. مهم­ترین راهبردهای یادگیری توانش منظورشناختی از مصاحبه­های ضبط شده­ زبان­آموزان با عملکرد منظورشناختی قوی و ضعیف شناسایی و استخراج شد. راهبردهای استخراج­شده براساس تقسیم­بندی کوهن (2005, 2010)، نتایج تحقیق حاضر، و نیز تقسیم­بندی راهبردهای کلی یادگیری زبان ارائه­شده توسط آکسفورد (1990)،  طبقه­بندی شدند. راهبردهای یادگیری توانش منظورشناختی مشخص شده به شش دسته تقسیم­شدند: حافظه­ای، شناختی، فراشناختی، اجتماعی، جبرانی، و عاطفی. نتایج آماری نشان داد زبان­آموزانی که عملکرد منظورشناختی قوی­تری­ داشتند راهبردهای شش­گانه­ی فوق­الذکر را بیشتر از زبان­آموزان با عملکرد منظورشناختی ضعیف به­کار­برده ­بودند. مهم­ترین نتیجه­گیری تحقیق حاضر این است که استفاده بیشتر از راهبردهای یادگیری توانش منظور شناختی، عملکرد قوی­تر و توسعه­ بیشتر توانش منظورشناحتی زبان­آموزان زبان خارجی را به همراه­دارد. مهم­ترین کاربرد آموزشی این تحقیق این است که راهبردهای یادگیری توانش منظورشناختی را ­بایستی به زبان­آموزان یاد داد تا بتوان دانش منظورشناختی آنها را به­طور­کلی و توانش مربوط به کنش­های کلامی آنها را به­طور خاص ارتقا داد.