a qualitative case of four iranian efl learners’ autonomous behavior in out-of-class contexts: a call for understanding learners’ personalized approaches to learning

The main aim of this study is to problematize the role of out-of-class learning in the specific english-as-a-foreign-language (efl) context of iran by examining the ways in which four learners attempted to revamp their english language ability on their own in out-of-class settings. in so doing, we draw on the concepts of agency and autonomy in the field of l2 research to understand and explain learners’ self-directed practices for language learning within situations outside the classroom. data were collected through indepth interviews in which the students were asked to describe their personal approaches to english learning, use and practice in any situations beyond the classroom, most possibly hidden from their teachers. three rounds of semi-structured interviews were carried out with the learners on an individual basis during may 2012. thematic analysis of the interviews suggests that despite the dearth of naturalistic learning opportunities in our context, iranian efl learners take a variety of individual and collective initiatives to create authentic opportunities of language learning, use and practice for themselves in out-of-class contexts such as on-campus and outside the university. based on the findings, it can be argued that in order to foster learners’ more active role in their learning, greater attention should be paid to their personally-conducted, autonomous english learning activities outside the classroom

پژوهشی کیفی در مورد رفتار مستقل چهار فراگیر زبان انگلیسی در خارج از کلاس: فراخوانی برای توجه به رویکردهای شخصی

پژوهش درباره یادگیری خارج از کلاس که از زمینه‌های مهم در رشد توانایی زبان‌آموزان در یادگیری زبان دوم/خارجی است، همواره تحت‌الشعاع پژوهش در یادگیری از طریق آموزش رسمی کلاسمحور بوده است. مهم‌ترین هدف این تحقیق بررسی نقش یادگیری خارج از کلاس در محیط زبان‌آموزی ایران می باشد. بدین منظور، فعالیت‌های یادگیری استفاده شده چهار زبان‌آموز در محیط‌های خارج از کلاس برای بهبود توانایی زبان انگلیسی مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا، با استفاده از مفاهیم نظری چون استقلال، خلاقیت و عاملیت در حوزه پژوهش زبان دوم، این مطالعه درصدد فهم و توضیح فعالیت‌های شخصی زبان‌آموزان در یادگیری خارج از کلاس است. اطلاعات موردنیاز مطالعه از طریق مصاحبه جمع‌آوری گردید که طی آنها از زبان‌آموزان درخواست شد رویکردهای شخصی‌شان را در یادگیری، استفاده و تمرین زبان انگلیسی در محیط‌های خارج از کلاس توصیف کنند. سه دور مصاحبه نیمه ساختاری با هر یک از شرکت‌کنندگان انجام شد. تحلیل مصاحبه‌ها نشان داد که علی‌رغم کمبود فرصت‌های طبیعی یادگیری انگلیسی، زبان‌آموزان ایرانی در ایجاد فرصت‌های یادگیری در محیط‌های خارج از کلاس به‌صورت انفرادی و جمعی ابتکار عمل دارند. براساس یافته‌های تحقیق می‌توان ادعا کرد که برای تشویق زبان‌آموزان در درک نقش خود در یادگیری توجه بیشتری باید به فعالیت‌های مستقل و شخصی آنان نمود.