اولویت‌بندی تاثیرعوامل اکولوژیکی برگزینش گونه‌های مناسب برای منظرسازی درمناطق خشک (مطالعه موردی: دره‌گاهان تفت)

امروزه در برنامه‌های توسعه فضای سبز شهری یکی از بخش‌های مهم، انتخاب و پیشنهاد گونه‌های گیاهی مناسب است. این مساله به خصوص در مناطق خشک و نیمه‌خشک که به‌ صورت طبیعی در آن‌ها جنگل وجود نداشته و ایجاد فضاهای سبز به‌طورکلی به‌صورت مصنوعی است و تحت شرایط خاص و مراقبت‌های ویژه ایجاد می‌شود اهمیت دوچندانی دارد. از آن جا که در این مناطق معمولاً محدودیت آب وجود دارد توجه به گونه‌های بومی در ایجاد فضای سبز این مناطق در امر منظرسازی بسیار مهم است. در این تحقیق با استفاده از تکمیل پرسشنامه‌هایی در این زمینه که در اختیار کارشناسان مجرب (اداره منابع‌طبیعی و اساتید دانشکده منابع‌طبیعی یزد) قرار گرفت، به بررسی 8 گونه مناسب منظرسازی در پارک جنگلی درّه گاهان تفت (بنه، بادام‌کوهی، سرو خمره‌ای، زبان گنجشک، اقاقیا، سنجد، توت، کاج تهران) که با توجه به شرایط اکولوژیکی و نظر کارشناسان انتخاب شدند با استفاده از نرم‌افزار expert choice پرداخته شد و مقایسه زوجی بین گونه‌ها و تاثیر عوامل اکولوژیکی بر این گونه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه بررسی اهمیت چهار عامل اکولوژیکی دوره خشکی، شیب، جهت و عمق خاک، بر کاشت و رشد گونه‌های مناسب منظرسازی و فضای سبز است. نتایج این بررسی نشان از برتری عامل اکولوژیکی دوره خشکی نسبت به عوامل عمق خاک، جهت و شیب در تعیین گونه انتخابی، و همچنین اولویت بالای گونه‌های بومی بادام‌کوهی و بنه نسبت به دیگرگونه‌ها است تا با اصول صحیح و بررسی تاثیر این عوامل اکولوژیکی در این مناطق به انتخاب صحیح در بحث گونه‌های مناسب در این منطقه پرداخت.