ارزیابی اثرات محیط‌ زیستی اکوتوریسم در مناطق حفاظت شده

اکوتوریسم یک واقعیت انکارناپذیر از زندگی مدرن به شمار می‌‌آید، که می‌‌تواند آثار مثبت و منفی زیادی بر روی محیط‌زیست برجای بگذارد. امروزه پارک‌‌ها و مناطق حفاظت‌‌شده، کانونی برای اجرای فعالیت‌‌ها‌‌ی تفرجی محسوب می‌‌شوند و با وجود محدودیتی که درون ساختار تفرج و گردشگری اعمال می‌‌شود، اما بیشتر شبکه راه‌‌ها، گذرگاه‌‌ها، جاده‌‌ها، نگهبانی‌‌ها، اردوگاه‌‌ها و سایر تسهیلات هر یک دارای اثراتی هستند. اکوتوریسم بیشتر اثرات مستقیمی بر روی خاک، پوشش گیاهی، حیات‌وحش، منابع آبی، کیفیت هوا، سروصدا، وضعیت اجتماعی، اقتصادی، تغییرکاربری و پوشش زمین در بر دارد. با توجه به نیاز روزافزون انسان به طبیعت و گردشگری و اثرات نامطلوب استفاده‌‌ی بیش از حد بر محیط‌‌زیست، لازم است که فرایند ارزیابی اثرات محیط‌‌زیستی(1) در تعیین اثرات بالقوه گردشگری در مناطق حفاظت‌‌شده به کار گرفته شود. این تحقیق با هدف بررسی اثرات ‌‌محیط‌‌زیستی حاصل از توسعه‌‌ گردشگری در مناطق حفاظت‌‌شده تهیه و تنظیم گشته است، که به عنوان یک نتیجه کلی می‌‌توان گفت، گردشگری و بازدید از مناطق بکر و حفاظت شده، بدون در نظر داشتن ظرفیت برد اکولوژیکی، ممکن است سبب فشردگی و فرسایش خاک، کاهش پوشش گیاهی، آشفتگی حیات‌وحش و غیره شود. سرانجام این روند، به کاهش ارزش‌‌های حفاظتی، تقاضا و رضایتمندی گردشگران منتهی می‌‌شود. بنابراین گردشگری در مناطق حفاظت شده هم به عنوان یک تهدید و هم به عنوان فرصتی برای حفظ  طولانی مدت گونه‌‌ها و این مناطق تلقی می‌‌شود.