بررسی میزان توجه به خشکسالی دریاچه بختگان و نقش آن در رفتار محیط زیستی و میزان فردگرایی مردم شهرستان استهبان

محیط‌زیست و منابع‌طبیعی بستر پیوند‌دهنده انسان و طبیعت به شمار می‌آیند. به همین دلیل، جامعه‌شناسان توجه خاصی به این‌ سیستم‌ها دارند و روابط متقابل آن‌ها را بررسی می‌کنند. دریاچه بختگان یکی از تفرجگاه‌های نزدیک شهرستان استهبان (بزرگترین باغشهر انجیر دیم جهان) در استان فارس و دومین دریاچه آب شور کشور است. متاسفانه در سال‌های اخیر در اثر خشکسالی و فعالیت‌های انسانی مشکلاتی برای این اکوسیستم به وجود آمده که بی‌توجهی به آن ها، آثار غیرقابل جبرانی در پی خواهد داشت. هدف اصلی پژوهش حاضر این است که وضعیت و تاثیرات ناشی از فرسایش و خشکسالی دریاچه را بر روی رفتار محیط‌زیستی و فردگرایی انسان‌های ساکن در اطراف آن با دیدگاهی جامعه‌شناسانه بررسی کند. تحقیق مورد‌ نظر از نوع پیمایشی و توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل جمعیت شهرستان استهبان با 66172 نفر و نمونه آماری 390 نفر از مردم شهر استهبان و دهستان خیر می‌باشند. روش نمونه‌گیری؛ خوشه‌ای چند مرحله‌ای است و تجزیه و تحلیل براساس نرم‌افزار spss22 انجام شده است. نتایج حاکی از این است که رابطه معناداری میان میزان توجه به خشکسالی و رفتار محیط‌زیستی مردم منطقه وجود دارد. اما میان فردگرایی و میزان توجه به خشکسالی رابطه معناداری به دست نیامد.