شناسایی، کمی‌سازی و پیش‌بینی الگوهای سیمای سرزمین در مکان و زمان

در بوم‌شناسی سیمای سرزمین، رویکردهای شناسایی و کمی‌سازی الگوهای سیمای سرزمین برای نمایش گسسته سیمای سرزمین به خوبی توسعه داده شده‌اند. گسسته‌سازی اغلب به عنوان کلی‌سازی و ساده‌سازی دیده شده است. با این وجود، الگوهای سیمای سرزمین به وسیله فرایندهای پویا و پیچیدهای شکل گرفته‌اند که در مقیاس‌های مکانی و زمانی مختلفی عمل می‌کنند. بنابراین، هنگامی که سیماهای سرزمین به عنوان شیب‌های تدریجی دیده می‌شوند و یا به هنگام کمی‌سازی مکانی سطوح تدریجی حاصل از شبیه‌سازی سیماهای سرزمین، معیارهای سیمای سرزمین استانداردی که بتواند الگوهای گسسته سیمای سرزمین یا ویژگی‌های فردی لکه‌ها را کمی‌سازی کند، وجود ندارد. از اینرو، این مطالعه با هدف شناخت و درک رویکردهای به کار رفته در بوم‌شناسی سیمای سرزمین به منظور توصیف ناهمگنی مکانی اکوسیستم‌ها، به بررسی و تحزیه و تحلیل رویکردهای مختلفی از قبیل معیارهای سیمای سرزمین، معیارهای سنجش سطح، تجزیه و تحلیل طیفی و موجی، معیارهای حاصل از زمین‌آمار و زنجیره‌های خودکار مارکوف در کمی‌سازی تغییرات مکانی– زمانی الگوها می‌پردازد. وجود رویکردها و روش‌های مختلف در شناسایی، کمی‌سازی و پیش‌بینی الگوهای سیمای سرزمین بیانگر اینست که الگوهای سیمای سرزمین را نمی‌توان تنها یا یک معیار یا شاخص خاص ارزیابی یا کمی‌سازی کرد. بنابراین، روش‌های کمی‌سازی را باید با توجه به هدف بررسی الگوهای سیمای سرزمین و فرایندهای بوم‌شناختی مورد نظر انتخاب کرد.