ترکیب سیالات گرمابی در کانسار مس پورفیری کهنگ (شمال شرق اصفهان) با کمک داده‌های کانه‌ نگاری، سیالات درگیر و ایزوتوپ‌ های پایدار

کانسار مس پورفیری کهنگ در شمال شرق اصفهان و بر روی کمربند آتشفشانی ارومیه دختر واقع شده است. این کانسار در ارتباط با استوک‌های گرانیتوئیدی میوسن است که به درون سنگهای آتشفشانی و آذرآواریهای ائوسن تزریق شده است. رخ داد سه پهنه دگرسانی اصلی شامل دگرسانی فیلیک (سرسیت، کوارتز، پیریت)، آرژیلیک (کائولینیت، ایلیت، ژاروسیت، تورمالین)‌ و پروپیلیتیک (کلسیت، کلریت و اپیدوت) در این منطقه به تاثیر سیالات گرمابی در منطقه اشاره دارد. زون‌ها و کانیهای تشخیص داده شده در منطقه شامل سه زون اکسید (هماتیت، گوتیت، ژاروسیت، مالاکیت و آزوریت)، غنی شده سوپرژن (کالکوپیریت، کالکوسیت و کوولیت) و هیپوژن (کالکوپیریت، پیریت و مگنتیت) است. بررسیهای سیالات درگیر نشان می‌دهد که تزریق توده‌ مولد کانه‌زایی در منطقه کهنگ در چندین فاز مختلف انجام شده که هر کدام باعث ایجاد سیالات مولد کانه‌زایی خاص خود شده‌اند. یکی از این سیالات با دمای میانگین ˚c330 و شوری بیش از 26 تا 47 درصد وزنی nacl باعث رخ‌داد دگرسانی فیلیک در منطقه‌ کهنگ شده است. میزان مقادیر ایزوتوپی اکسیژن برای نمونه‌های کوارتز بررسی شده از 79/8 تا ‰ 1/10 در تغییر است. مقادیر o18δ محاسبه شده برای سیالاتی که در تعادل با این نمونه‌ها بوده‌اند، 9/2 تا ‰ 2/4 است. دامنه‌ تغییرات ترکیب ایزوتوپی هیدروژن در نمونه‌های کوارتز گرمابی کانسار کهنگ از 5/115 تا ‰ 62 است؛ در حالی‌که این نسبت در نمونه‌ اپیدوتی معادل ‰ 3/75 بوده و میزان δd محاسبه شده برای سیالاتی که باعث دگرسانی پروپیلیتیک شده‌اند، ‰ 43 است. به‌طور کلی بررسی ایزوتوپ‌های پایدار در سیستم مس پورفیری کهنگ مشابه با سایر سیستم‌های مس پورفیری جهان، اختلاط آبهای جوی و ماگمایی در بخشهای حاشیه‌ای کانسار کهنگ (منطبق بر پهنه پروپیلیتیک) را تایید می‌کند.